Автор: Пользователь скрыл имя, 10 Декабря 2012 в 18:43, шпаргалка
Разработка плана нападения на СССР началась директивой № 21 “План Барбаросса” (план был назван именем германского короля, участника крестовых походов в 12 в. Фридриха 1 Барабароссы) и подписана фюрером германского рейха 18 декабря 1940 г. Стратегической задачей данного плана были разгром в кратчайшие сроки (до окончания войны с Англией к осени 1941 г.) основных сил КА на запад от Днепра и Западной Двины, захват важнейших политических и экономических центров, в том числе Москвы, Ленинграда, Донбасса.
ЕврАзЭС – переход на более высокий уровень интеграции. Цель – создание полноценного таможенного союза. Плюс: ускоренное формирование ЕЭП, общего рынка товаров, услуг, капитала и рабсилы, формирование единых транспортных, энергетических и информационных систем, координация ВП, совместная охрана внешних границ.
Цели: повышение эффективности продвижения процесса формирования ТС и ЕЭП, выработка единой позиции в отношениях с ВТО и т.д. Главное отличие от ТС - взвешенное голосование, т.е. кто круче экономически. у того и голосов больше.
Уже фактически ждействует режим свободной торговли, согласованная таможенная политика по отношению к третьим странам, согласование акцизной политики, валютного регулирования и т.д.
В ЕврАзЭс есть система контроля за исполнением решений. Органы управления: Межгосвенный совет, Интеграционный комитет (председательство в них по русскому алфавиту на один год, заседания глав не реже раза в год, глав правительств - не реже раза в 2 года), Межпарламентская ассамблея, Суд сообщества.
Направления: обеспечение устойчивых торгово-экономических связей, учет сложившейся системы разделения труда и существующих производственных мощностей, предпосылки для объединения транспортных систем и инфраструктуры.
На последнем заседании - решение о взаимодействии по присоединению к ВТО.
Вопрос 55. Беларусь і Адзіная эканамчная прастора.
Единое экономическое пространство (ЕЭП) — проект экономической, а впоследствии, возможно, и политической интеграции четырёх государств СНГ — России, Белоруссии, Казахстана и Украины. Президенты России, Белоруссии, Казахстана и Украины заявили о намерении сформировать Единое экономическое пространство 23 февраля 2003 года. 19 сентября 2003 года было подписано соглашение по этому поводу.
На саммите в Астане 15 сентября 2004 года президенты стран «четвёрки» утвердили перечень из 29 документов, подлежащих согласованию и подписанию в первоочередном порядке. Предполагалось, что все 29 первоочередных соглашений должны составлять неразрывный пакет и должны быть подписаны и вступить в силу одновременно.
Украина, однако, с первых же дней начала тормозить процесс формирования ЕЭП, стремясь к получению односторонних политических и экономических преимуществ. Когда же к власти пришёл новый президент — Виктор Ющенко, — то новое руководство поставило во главу угла идею Евроинтеграции (вступления в Евросоюз и НАТО).
7 апреля 2005 на Первом
интеграционном форуме по ЕЭП
с участием министров
Как заявил Сергей Терёхин, Украина будет настаивать, чтобы уже в ближайшее время все четыре страны создали «зону свободной торговли без ограничений и изъятий», то есть отменили все квоты и пошлины. Если тарифные ограничения не будут сняты до конца 2005 года, Украина угрожала вообще выйти из ЕЭП.
В конце августа 2005 на саммите глав стран — участников Соглашения по формированию Единого экономического пространства Виктор Ющенко подтвердил, что украинское руководство считает возможным подписать лишь 15 документов, регламентирующих создание зоны свободной торговли. Остальные документы по ЕЭП, в которых речь идёт о создании наднационального тарифного органа и таможенного союза, Киев не устраивают.
Концепция формирования Единого экономического пространства:
* Целью формирования
ЕЭП является создание условий
для стабильного и
* Основными принципами функционирования ЕЭП являются обеспечение свободы перемещения товаров, услуг, капитала и рабочей силы через границы государств-участников.
* Принцип свободного
движения товаров
* ЕЭП формируется постепенно,
путем повышения уровня
* Направления интеграции
и мероприятия по их
* Формирование и деятельность ЕЭП осуществляется с учётом норм и правил ВТО.
* Координация процессов
формирования ЕЭП
* Правовой основой формирования и деятельности ЕЭП являются международные договоры и решения органов ЕЭП, заключаемые и принимаемые с учётом интересов и законодательств государств-участников и в соответствии с общепризнанными нормами и принципами международного права.
Вопрос 56. Гісторыя эміграцыі, яе асноўныя этапы.
У выніку першай сусветнай вайны, рэвалюцый 1917 г., нямецкай і польскай акупацыі у 1918 – 20 гг. адбыўся адбыўся адток беларусаў як у замежныя краіны – Літву, Латвію, Эстонію, Фінляндыю, Чэхаславакію, Германію, Турцыю, так і на ўсход Расіі. У той час Беларусь страціла амаль 370 тыс. сваіх жыхароў.
У 1920 - 30 гг. выезд на сталае жыхарства за межы савецкай дзяржавы практычна быў спынены.
У часе Другой сусветнай вайны больш за 300 тысяч беларусаў апынулася ў Нямеччыне, Аўстрыі ды іншых заходнеэўрапейскіх краінах. Многія з іх затым перасяліліся ў ЗША, Канаду і Аўстралію, утварыўшы новыя цэнтры беларускай эміграцыі.
У ЗША прыбыло 50 - 60 тысяч беларусаў. У сярэдзіне пяцідзесятых гг. у ЗША існавала каля 30 беларускіх арганізацый, у тым ліку Беларуска-амерыканскае аб'яднанне, Аб'яднанне беларускай моладзі ў Амерыцы, Беларуска-амерыканскі камітэт дапамогі і шэраг іншых.
У Канадзе асела каля 60 тысяч беларусаў. Па некалькі дзясяткаў тысяч абгрунтаваліся ў Вялікабрытаніі, Францыі, Аўстраліі. Ад 250 да 400 тысяч беларусаў апынуліся ў Польшчы. Дакладных дадзеных пра колькасць беларусаў у далёкім замежжы няма. Найболей пэўнай з'яўляецца лічба 1,5 млн. чалавек. Але толькі 80 - 100 тысяч ідэнтыфікуюць сябе з беларускай нацыяй.
У 1946 г. у Нямеччыне было створана Крывіцкае (Беларускае) навуковае таварыства імя Скарыны. З 1951 г. у ЗША стаў працаваць Беларускі інстытут навукі і мастацтвы.
Важную ролю ў духоўным жыцці дыяспары гуляе царква. Беларусы, якія жывуць у эміграцыі, маюць 2 аўтакефальныя цэрквы - у Канадзе і ЗША. Існуе таксама Рада беларускіх абшчын у Паўночнай Амерыцы. Дзейнічае і беларуская каталіцкая місія.
У 1948 г. у Парыжы адбыўся Першы сусветны з'езд беларускай эміграцыі, на якім былі прадстаўлены дэлегаты з Аргентыны, Бельгіі, Вялікабрытаніі, Даніі, Італіі, Канады, Нямеччыны, Францыі і Швецыі. было створана Сусветнае аб'яднанне беларускай эміграцыі, прынята зварот да беларусаў усяго свету з заклікам да згоды і арганізацыйнай згуртаванасці пад сцягам БНР, падтрымцы сувязяў з Айчынай.
Вопрос 57. Дзейнасць Беларусі ў ААН.
Республика
Беларусь активно сотрудничает с
ООН как один из ее соучредителей
и членов. В настоящее время
ООН находится в сложной
В 1992 г. Беларусь возобновила свое участие в отдельных структурах ООН, приостановленное в 1949 г., вступила в Международный банк реконструкции и развития, МВФ, Международную финансовую корпорацию, Международное агентство по гарантиям инвестиций, которое входит во Всемирный банк. Республика получила статус наблюдателя в ВТО, созданной в 1995 г. Первой из стран СНГ (кроме России) открыла в Минске представительства ООН, Всемирного банка и Европейского банка реконструкции и развития, с которым правительство республики подписало меморандум о взаимопонимании. Республика сотрудничает с ООН в выполнении национальной программы по структурной перестройке экономики и рациональному природопользованию.
В 1995 г. на сессии Генассамблеи Беларусь заявила о готовности подписать двусторонние меморандумы с ВОЗ, МАГАТЭ, ЮНЕСКО (Организацией Объединённых Наций по вопросам образования, науки и культуры), ЮНИДО (Организацией Объединённых Наций по промышленному развитию) и другими учреждениями ООН. В начале 1998 г. Беларусь была членом 13 специализированных учреждений ООН. В рамках ЮНЕСКО для республики разрабатывались программы "Генетическое наследство", "ЮНЕСКО – Чернобыль", "Человек и биосфера".
В 2002 г. в рамках 57-й сессии Генассамблеи ООН был рассмотрен белорусский проект резолюции "О запрещении разработки и производства новых видов оружия массового уничтожения и новых систем такого оружия". Наша страна была избрана в Подкомиссию ООН по поощрению и защите прав человека, в Комитет по экономическим, социальным и культурным правам, в Исполнительный совет ЮНЕСКО. Она принимает участие в сотрудничестве со всеми государствами в борьбе с терроризмом во всех его формах и проявлениях.
Вопрос 58. Новая дзяржаўная палітыка ў дачыненні дя дыяспары. Знакамітыя землякі.
Дыяспара – гэта частка этнаса, якая пражывае па-за гістарычнай радзімай і якая мае сацыяльныя інстытуты для падтрымання і развіцці сваёй агульнасці.
У выніку першай сусветнай вайны, рэвалюцый 1917 г., нямецкай і польскай акупацыі у 1918 – 20 гг. адбыўся адбыўся адток беларусаў як у замежныя краіны – Літву, Латвію, Эстонію, Фінляндыю, Чэхаславакію, Германію, Турцыю, так і на ўсход Расіі. У той час Беларусь страціла амаль 370 тыс. сваіх жыхароў.
У 1920 - 30 гг. выезд на сталае жыхарства за межы савецкай дзяржавы практычна быў спынены.
У часе Другой сусветнай вайны больш за 300 тысяч беларусаў апынулася ў Нямеччыне, Аўстрыі ды іншых заходнеэўрапейскіх краінах. Многія з іх затым перасяліліся ў ЗША, Канаду і Аўстралію, утварыўшы новыя цэнтры беларускай эміграцыі.
У 1948 г. у Парыжы адбыўся Першы сусветны з'езд беларускай эміграцыі, на якім былі прадстаўлены дэлегаты з Аргентыны, Бельгіі, Вялікабрытаніі, Даніі, Італіі, Канады, Нямеччыны, Францыі і Швецыі. было створана Сусветнае аб'яднанне беларускай эміграцыі, прынята зварот да беларусаў усяго свету з заклікам да згоды і арганізацыйнай згуртаванасці пад сцягам БНР, падтрымцы сувязяў з Айчынай.
У кастрычніку 1991 г. быў прыняты Закон пра грамадзянства РБ, у адпаведнасці з якім права на беларускае грамадзянства захоўваецца за тымі тварамі і іх нашчадкамі, якія ўвесь час пражывалі на тэрыторыі рэспублікі, але былі сілком выселены ці выехалі за яе межы да ўводзін закона ў дзеянне. Такое ж права падавалася і беларусам, а таксама людзям, якія ідэнтыфікавалі сябе як беларусаў, іх дзецям, якія нарадзіліся па-за тэрыторыяй краіны. Рашэнню праблем беларускай дыяспары садзейнічае і прыняцце ў 1993 г. закона пра парадак выезду і ўезду ў краіну.
Сярод беларусаў, якія пражывалі за межамі Беларусі, вядомы такі чалавек, як Іссер Харель. Ён вядомы тым, што з 1952 па 1963 гг. быў дырэктарам Масада.
Беларуская эміграцыя дала свету таленавітых спевакоў (Пётра Конюх, Міхась Забэйда-Суміцкі, Мікола Стрэчань), кампазітараў (Мікола Равенскі, Мікола Куліковіч-Шчаглоў, Эльза Зубковіч), мастакоў (Віктар Жаўняровіч, Уладзімір Шыманец, Зміцер Чайкоўскі), паэтаў (Наталля Арсеннева, Алесь Салавей, Масей Сяднёў ды інш.). У сем'ях беларускіх эмігрантаў нарадзіліся і Алія Клеч (Пашкевіч) - вядучы мастак «Дыснэйленду», і Ўэйн Грэцкі - «зорка» паўночнаамерыканскага хакею.
Можна толькі ганарыцца,
што беларусы паходжаннем гэтакія
славутыя вучоныя, як Барыс Кіт - спецыяліст
у галіне ракетнай тэхнікі, узнагароджаны
Залатым медалём Германа