Лекции по "Политологии"

    Шумпетердің ойынша, демократияның ойдағыдай  жұмыс істеуі үшін төрт жағдай керек:

    Маңызды мемлекеттік қызметтерге сайлауға болатын айтарлықтай білікті, маман өкілдер тобы болуға тиіс.

    Саяси органдар халық, негізінен, жақсы қабылдап, оларға өз көзқарастарын айта алатын шешімдер қабылдауы тиіс. Олай болмаса, шешімдердің легитимдігі жөнді  болмайды.

    Жауапкершілікті толық сезінетін, қызмет орнының абыройын жоғары бағалайтын дайындығы бар жақсы ұйымдасқан бюрократия болуы керек. Ол құрам орта тап өкілдерінен құралуы тиіс.

    Саяси теорияның ғана емес, саяси мәдениеттің  де элементі болып табылатын демократиялық  өзін-өзі бақылау болғаны өте маңызды.Саяси процеске қатысушы әрбір адам өзін-өзі тежеп отырмаса, қандай демократия болуы мүмкін.

    Қазіргі кездегі демократияның  негізгі теориялары

    Плюралистік, элитарлық, экономикалық, «ақпараттық демократия» және маркстік теорияларының идеялары негізінде демократияның үш түрін атап көрсетуге болады: тура,

плебисцитарлық, өкілдік. Тура демократияда халық маңызды  саяси шешімдерді қабылдауда, билік  жүргізуге тікелей араласады. Оның жақсы жақтары: халықты саясаттан

шеттетпейді, саяси жүйенің тұрақтылығын және басқарудың ұтымдылығын арттырады; халықтың белсенділігін дамытып, тұлғаның өзін-өзі көрсетуіне, танытуына жол  ашады; саяси институттар мен  қызмет адамдарын бақылаудың ықпалдылығын қамтамасыз етеді, билікті теріс пайдаланудан сақтайды, басқарушы элитаның халықтан алшақтауына, шенеуліктердің бюрократталуына жол берілмейді.

    Плебисцитарлық  демократияда азаматтардың саяси ықпалы кемиді. Оларға сайлау арқылы заңның немесе басқа шешімнің жобасын қабылдау немесе қабылдамау құқығы беріледі. Оны әдетте президент, үкімет, партия немесе басқа бастамашы топ дайындайды. Мұнда халықтың жобаны дайындауға қатынасу мүмкіндігі аз. Оны біраз жағдайларды екіұшты сұрақтар қою және т.с.с. арқылы ұйымдастырушылар айласын асыру үшін де пайдаланады.

    Өкілдік демократияда халықтың еркі депутаттарға және биліктің өкілетті органдарына  беріледі. Азаматтар өздерінің көзқарастарының, мақсаттарының, бағдарламаларының  жақындығына байланысты депутаттарды сайлайды, оларға өз мүдделерін қорғауды сеніп тапсырады. Оның жақсы жақтары – еңбектің айқын бөлінуі, шешім қабылдайтын адамдардың құзыреттілігі мен жауапкершілігі. Осал жағы – сайлау аралығында халықтың биліктің шеттетілуі, басқарудың бюрократиялануы, авторитарлық үрдістің өрістеуі және т.б.

    6- т а қ ы р ы п  

    ҚАЗІРГІ КЕЗДЕГІ САЯСИ ЖҮЙЕЛЕР

    Ж о с п а р ы:

    Саяси жүйе ұғымы, құрылымы және түрлері

    Саяси жүйенің дамуы, саяси тұрақтылық және тұрақсыздық 

    Саяси жүйе ұғымы, құрылымы және түрлері

    Саяси жүйе дегеніміз қоғамдағы адамдардың саяси іс-әрекеттерін анықтайтын, бағыттайтын және бақылайтын институттар мен ұйымдар, нормалар мен принциптер жиынтығы.

    Саяси жүйе төмендегідей құрылымнан тұрады:

    Институционалды, мұнда мемлекет, саяси партиялар  мен ұйымдар кіреді;

    Нормативті  құрылым, бұған заңдар, жазылған немесе жазылмаған нормалар мен принциптер жатады;

    Мәдени  құрылым, саясаттың ішкі эмоционалды  жақтарын қарасырады

    Коммуникативті  құрылым қоғамдағы саяси билік  қатынастарын қамтиды;

    Функционалды  құрылымға әр түрлі саяси рөлдер мен қызметтер жатады.

    Саяси жүйенің жұмыс жасап, дамуы оның «кірісі» мен «шығысына» байланысты. Кіріске жататындар: талап тілектер, мүдде, мұқтаждықтар, қолдаулар немесе кеілпеушіліктер. Осы кіріске жауап  ретінде саяси жүйе жұмыс жасайды. Ол шығыс деп аталады. Оған жататындар: заңдар, шешімдер, бұйрықтар, реформалар және тағы жа басқалары. Саяси жүйенің басқа қоғамның жүйелерден айырмашылығы, онда күш көрсету құқы бар.

    Батыс саясаттанушыларының арасында саяси  жүйені келесі түрлерге жіктейді: ағылшын-америкалық, құрылықтық-еуропалық, индустрияланбаған немесе жартылай индустрияланған, тоталитарлық.

    Саяси жүйенің ағылшын-америкалық түрі ондағы саяси мәдениеттің бірыңғайлылығымен, біртектілігімен сипатталады. Бұл  елдерде мемлекеттің алдына қойған саяси мақсат-мұратын және оған жетудің жолдары мен әдіс-тәсілдерін халықтың бәрі қолдайды. Ол мәдениет еркіндік, тиімді есепқорлық, пысықтық, ұқыптылық, сяаси либерализмге негізделген.

    Құрылықтық-еуропалық  саяси жүйенің ұсынатын құндылықтары әр түрлі келеді. Онда ескі мәдениеттің жұрнақтары мен жаңа мәдениет астарласып жатады.

    Индустрияланбаған немесе жартылай индустрияланған саяси  жүйеде батыстың құндылықтары, этникалық  салт-дәстүрлер, діни әдет-ғұрыптар шоғарланған. Мемлекет биліктері анық бөлінбеген.

    Тоталитарлық  жүйеде саяси мәдениеттің таптық сипаты бар. Сырттай қарағанда ол біртектес сияқты. Оның құндылықтарын  қоғамның барлық мүшелері қолдай бермейді. Бірақ ол мойындауды еріксіз жасайды. Билеуші партия саяси жүйенің  барлық элементтерінің іс-әрекетіне бақылау жасайды.

    Саяси жүйенің дамуы, саяси  тұрақтылық және тұрақсыздық

    Саяси тұрақтылық дегеніміз – қоғамның саяси жүйесінің қоғамдық өзгерістерге уақытында жауап беріп, шиеленістерді  дер кезінде шеше алу жағдайын айтамыз.

    Саяси тұрақтылықтың үш түрі бар: абсолютті, статикалық, динамикалық.

    Абсолютті тұрақтылық тек теориялық тұрғыдан зерттелген жағдай. Статикалық тұрақтылық дегеніміз мемлекеттің тарапынан  орнатылатын тұрақтылықты айтамыз. Ал динамикалық тұрақтылық дегеніміз  халық тарапынан да, мемлекеттік билік тарапынан да сол тұрақтылықты орнатуға деген мүдде мен белсенділікті айтамыз.

    Саяси тұрақтылықты орнатудың екі жолы бар. Олар: дамыған демократия арқылы орнату және диктатура арқылы. Екі  жолдың қайсы жағымды, қайсы жағымсыз екені  қазіргі таңдағы ең даулы мәселелердің бірі болып табылады.

    Саяси тұрақсыздық дегеніміз – қоғамның саяси жүйесінің сыртқы және ішкі саяси шешімдерге байланысты тәуекелділікке баруы. Саяси тұрақсыздықтың екі  түрі болады: экстрозаңды және өкіметтік. Экстрозаңды тұрақсыздыққа жататындар: терроризм, соғыс т.б. Ал өкіметтік тұрақсыздыққа жататындар: мемлекеттің ішкі саясатына байланысты қабылданған шешімдерге байланысты, мысалы: сайлау, реформа, заң, болатын өзгерістер.

    Кез келген саяси тұрақсыздықты алдын  ала байқап білуге болдады. Оның негізгі белгілері:

    Қоғамның  құндылықтарын үлестірудегі әлеуметтік теңсіздік деңгейі;

    Этносаралық және діни шиеленістер деңгейі;

    Конституциялық  құқықтың бұзылу деңгейі;

    Солшыл  радикалды идеялар деңгейі;

    Саяси плюрализм деңгейі. 

    7- т а қ ы р ы п  

    МЕМЛЕКЕТ  ҚОҒАМНЫҢ САЯСИ ЖҮЙЕСІНІҢ НЕГІЗГІ  ИНСТИТУТЫ РЕТІНДЕ

    Ж о с п а р ы:

    Мемлекет  ұғымы, пайда болуы, негізгі тұжырымдамалары

    Мемлекет  түрлері мен қызметі 

    Мемлекет  ұғымы, пайда болуы, негізгі тұжырымдамалары

    Г. Гегель «Әрбір мемлекет өзіне сәйкес, сай келетін мемлекетті құрады».

    Мемлекет  ұғымы екі мағынада қолданылады. Біріншісі, «ел», «жұрт» деген мағынада тұтас территориясы халқымен алып түсіндірілсе, екіншісінде тек жоғарыды қолында  билігі бар басшылар тобын ғана айтады.

    Мемлекеттің белгілері:

    Территория

    Тәуелсіздік немесе егемендік

    Мемлекеттік билік

    Халық

    Салық салу құқығы

    Мемлекеттің пайда болуы туралы бірнеше тұжырымдамалар бар. Олар:

    Қоғамдық  келісім теориясы (Дж. Локк, Т. Гоббс);

    Т. Гоббс: Мемлекет әлеуметтік келіспеушіліктерді шешуге және күш көрестуді легитимді қылдыру үшін құрылған.

    Дж. Локк:  Мемлекет билікті шектеу мақсатында құрылған

    Зорлық-зомбылық тұжырымдамасы (Л. Гумплович);

    Маркстік  концепция (К. Маркс);

    Теологиялық тұжырымдама (А. Августин);

    Патриархалдық теория (Конфуцийден бастау алады).

    Мемлекет  түрлері мен қызметі

    Мемлекет  бірнеше түрлерге бөлінеді.

    Басқару түріне байланысты: монархия (абсолюттік, дуалистік және конституциялық) және республика (президенттік, парламенттік және аралас).

    Абсолюттік  монархияға Сауд Аравиясы, Катар, Кувейт, Оман, Бруней жатады.

    Конституциялық  монархияға Бельгия, Испания, Люксембург, Монако, Ұлыбритания, Дания, Швеция, Нидерланды, Жапония, Норвегия жатады.

    Дуалистік монархияға жататындар: Иордания, Марокко, Тунис.

    Абсолютік монархияның белгілері:

• монарх билігі Конституция немесе заңдармен шектелмеген;
• Парламент жоқ, немесе оның іс-қимылы барынша шектелген.

    Конституциялық  монархияның белгілері:

• Конституция монарх билігін шектейді;
• монарх мемлекет символы ретінде, бірақ нақты биліктік құзыреті жоқ;
• үкімет монарх алдында жауапты емес.

    Дуалистік монархия белгілері:

• билік монарх пен парламент арасында бөлінген;
• монарх үкіметті тағайындайды;
• монарх парламент шығарған заңға вето жариялай алады.

    Парламенттік  республикаға жататындар: Италия, Германия, Израиль, Индия, Греция, Австрия.

    Президенттік  республикаға жататындар: АҚШ, Индонезия, Иран, Ирак, Кипр, Швейцария (бұл мемлекетте үкіметтің міндетін президент атқарады, ол Парламент (Федералдық Жиын) арқылы Федералдық Кеңес (Үкімет) мүшелерінен  бір жыл мерзімге сайланады, бір-ақ рет).

    Президенттік  республика белгілері:

• Президент мемлекет басы және атқарушы билікті басқарады;
• Президент үкіметті құрады;
• Үкімет президент алдында жауапты;
• Президент парламент шығарған заңдарға вето қоя алады.

    Парламенттік  республика белгілері:

• Мемлекеттегі басты күш Парламент болып табылады;
• Президентті парламент сайлайды;
• Үкімет парламент алдында жауапты;
• Үкімет парламентте көп орын иеленген партия арқылы құрылады;
• Парламент үкіметке сенімсіздік вотумын жариялай алады.

    Аралас  республикаға жататындар: Франция, Перу, Португалия, Финляндия, Исландия.

    Оның  белгілері:

• Президент жалпы сайлау арқылы сайланады;
• Президент кең құзыреттерге ие;
• Президент пен атқарушы билікті басқаратын премьер-министр Парламент алдында жауапты.

    Мемлекеттік құрылымына байланысты: унитарлық (Польша, Франция, Турция, Египет, Япония, Швеция), федеративтік (Россия, АҚШ) және конфедеративтік болып бөлінеді.

    Унитарлық мемлекетті біріктіреді: