Саясаттану сұрақтары

1. ХХ ғасырдың 50- 60 ж. ж.(вестернизация)
2. ХХ ғасырдың 70- 90 ж. ж. (жартылай модернизация, тығырыққа тірелген модернизация )

Эйзин Штадтың пікірінше, саяси модернизация бұл:

1. Орталықтанған заңның әкімшілік және саяси белсенділіктің территориялық және қызметтік кеңеюі.
2. Дәстүрлі элиталар легитимділігінің әлсіреуі.
3. Әлеуметтік топтар мен индивидтердің саяси өмірге қатысуы.

Модернизация- бұл қоғамдық өмірдегі барлық салалардағы  өзгерістердің қажеттігін және психологиялық бағыттағы түрлендірудің кешенді процесі.

Демократиялық модернизацияның феномені жаңару механизмін игеру және саяси қызмет технологияларының  өзгеруі. Демократиялық модернизация өтпелі қоғамның құрылымын өзгертуді  көздейді.

Саясаттануда модернизацияның 2 типі бар:

1. Первичная (Канада, АҚШ, қайта өрлеу кезіндегі жаңалықтар)

Столичная (Ресей, Қазақстанның даму сатысы)

2.8. Саяси лоббизмнің қызметі.

«Элита» термині француздың elite деген сөзінен шыққан, сұрыпталған, таңдалған, іріктелген деген мағынанны білдіреді. XVIIIғ. Бастап ол сөзбен жоғары сапалы товарларды атады. ХХ ғ. Бастап саясаттану мен әлеуметтеануда білімі, байлығы, беделі, билігі жоғары адамдардың азғантай әлеуметтік тобын білдіреді.

«Элита» терминін ғылыми айналысқа енгізген Вальфредо Парето (). «Жалпыға бірдей социология трактатында» () ол «элиталардың айналу» теориясын жасады. Ол бойынша элита билік басына алдыңғы қатарлы идеяны ұсынуының  
2.9. Саяси элита түсінігі.

2.10. Саяси жанжалдар және олардың қоғам өміріндегі ролі.

Саяси жанжалдар деп- қарсы іс- әрекет  мақсатындағы екі немесе одан да көп  әртүрлі бағыттағы күштердің  өз мүдделерін іске асырудағы қақтығысы. Сонымен қатар, жанжал- әрбір қарсы  жақты қолайсыздыққа ұшыратып, істі насырға шаптыратын қарама- қарсы  мүдделердің, пікірлердің, көзқарастардың қайшы келуін, елеулі келіспеушілікті, өткір таласты айтады. Әлеуметтік жанжалдардың бірнеше себептері бар:

4. Адамдардың теңсіздігі жатады. Себебі, әркімнің қоғамдағы мәртебесі, қызметі, билікке қатынасы әр түрлі;
5. Қажеттілік, мұқтаждықтың, талап- тілектің өтелмеуі немесе қанағаттандырғысыз өтелуі жатады;
6. Белгілі бір әлеуметтік , этникалық, діни, т. б. Бірлестіктердің мүшесі саналуы себебінен;Жанжалдар өзінің даму барысында бірнеше кезеңдерден өтеді. Қазіргі кезде қоғамдағы шиеленістер көптеген ғалымдардың назарын аударуда. Сондықтан осы мәселемен арнайы айналысатын конфликтология деген ғылым пайда болды. Жанжалдар қоғам өмірінде маңызды роль атқарады. Әлеуметтік бақылауға алынған шиеленіс адамдар, топтар арасында пайда болған дау- дамайларды уақытында ушықтырмай, асқындырмай шешуге септігін тигізеді. Шиеленіс байқалған сәттен бастап, шиеленісті шешу керек. Құтылудың екі жолы болатын. Біріншісі, қоғамның таза даму қисынына сәйкес келмегенді өз арасынан аластап, сыртқа ығыстырып шығару арқылы құтылғысы келді. Екіншісінде, керексіз жағдайды, құрылымды тура басып- жаншып құрту, жою арқылы құтылғысы келеді. Сондықтан қазір көбінде шиеленістерді дер кезінде шешуге тырысады. Оның екі жолы бар.
3. Шиеленісті мәмілеге келу арқылы бейбіт жолмен шешу
4. Зорлық негізінде бітістіру, келістіру.

2.11. Мемлекеттің пайда болу теориялары.

2.12. Саяси билік: түсінігі және критерийлері 

Саяси билік1.Билік ұғымы туралы түсінік  Саясаттың негізгі мәселесі билік  болғандықтан, саясатта билік теориясы үлкен орын алады. Билік саясаттың саяси институттар мен барлық саяси әлемнің мінін түсініп-білуге көмектеседі. 
Шығыстың көрнекті ойшылы Ибн-Халдун (1332-1406) адамның басқа жан-жануарлардан ерекшелігі - ол билік үшін күреседі деген екен.Ағылшын философы, қоғам қайраткері Бертран Рассель (1872-1970) физикада басты ұғым энергия болса, қоғамдық ғылымдарда негізгі ұғым билік болып табылады деген.Американың әйгілі әлеуметтанушысы Талкотт Парсонс {1902 - 1979) экономпкалық жүйеде ақша қандай орын алса, саяси жүйеде билік те соншалықты орын алады деп тұжырымдаған. Билік туралы мынандай тұжырымдамалар бар: Телеологиялық, бихевиористік, инструменталистік, структуралистік, конфликтілік. Сонымен билік деп біреудің екіншілерге әмірін жүргізіп, олардың іс-әрекеті, қызметіне ықпал етуін айтады.Алғашқы қауымдық құрылыс кезеңінде билік қоғамдық сипатта болды. Мұнда қауым болып тайпаларды басқарды. Құл иеленушілік құрылыста құл иеленушілер және құлдар пайда болып, теңсіздік туды. Бір таптың екінші бір тапты бағындыру қажеттілігі туды. Осылай билік аппараты дүниеге келді, адамдарды еркінен тыс, ықтиярсыз еркіне көндірген мекемелер пайда болды. "Билік" сөзі әр мағынада қолданылады. Оны ықпал ету бағытына объектісіне байланысты былай бөлуге болады: 
Ата-аналар билігі. Мемлекеттік билік. Экономикалық билік. Саяси билік. Әлеуметтік билік. Құқықтық билік. Әскери билік. Рухани билік, т.с.с. Бірақ биліктің толық мағынасы мемлекеттік-саяси салада ғана айқындалады. Сондықтан саяси билік биліктің ең негізгі түріне жатады. Биліктің басқа түрлерімен салыстырғанда саяси биліктің мынадай ерекшеліктері бар оның өктемдік сипаты, оның бүкіл қоғамның атынан билік жүргізуі, басқарумен кәсіби айналысатын адамдардың мүддесін қорғауы, басқа мекемелерге қарағанда билік органдарының тәуелсіздігі, қоғам өмірінің жұмыс тәртібін белгілеуде жеке-дара құқығы, мемлекет шеңберінде ашық күш қолдана алуы, т.с.с. 
Саяси билік бар жерде тенсіздік бар. Мұнла біреулер билеуге құқықты да, екіншілері оларға бағынуға міндетті. Бұл теңсіздік неден туады? Саяси биліктің қарамағында теңсіздікті қамтамасыз ететін әдіс-құралдары бар. Экономикалық қор. Қандай саяси билік болмасын оған қаржы-қаражат керек. Мысалы: сайлау науқаны уақытында көп қаржы жұмсалады. Мемлекет тарапынан бөлінген қаражат жетістпегендіктен шетелдерде үміткерлер жеке бай адамдардың бірлестіктердің көмегіне сүйенеді. Билеуші аппаратты ұстап тұру үшін көп қаражат керек. Және үкімет басына келушілер өз реформаларын ала келеді. Мысалы: АҚШ президенттері Ф.Рузвельт "Жаңа бағыт", Дж. Кеннеди "Жаңа шеп", т.с.с. Экономикалық қорға қоғамдық өндіріс пен тұтынуға керек басқа да материалдық құндылықтар, құнарлы, шұрайлы жерлер, пайдалы қазба байлықтары, т.б. жатады. 
Әлеуметтік әдіс-құралдар. Үстемдік етіп отырған билік өзін қолдайтын, оның одан әрі өмір сүруіне мүдделі адамдарды топтастырады. Ондай рөлді ең алды мен оның мәртебелі, абыройлы, көптеген жеңілдіктерді пайдаланатын қызметкерлері орындайды.Күш жұмсау құралдары. Олар мемлекетті қорғайды, ішкі тәртіпті сақтайды, саяси билікті құлатуға әрекет жасаушыларға мүмкіндік бермейді. Оған әскер, полиция, қауіпсіздік органдары, сот, прокуратура. т.б. жатады. Ақпарат құралдары. Радио, теледидар. баспасөз,т.с.с. ақпарат құралдары өз елдеріндегі жағдайларды ғана емес, дүние жүзінде не болып не қойып жатқанын көріп-біліп отырады. Шын мәнінде сөз, баспасөз бостандығы берілген, оппозициялық партиялары бар елдерде ақпарат құралдарының маңызы арта түседі. Ақпараттық қор. Білім мен ғылым мағлұматтарын алу, оларды тарату бүгінгі күні алдыңғы қатарлы орынға шығуда. 1 Телеологиялық анықтама - Билікті белгілі бір мақсатқа, белгілеген нәтижеге, қорытындыға жету мүмкіндігі деп түсіндіреді 2 Бихевиористтік анықтама - Бұл тұжырымдама бойынша билік басқа адамдардың жүріс – тұрысын, өзін өзі ұстауын өзгерту мүмкіндігіне негізделген іс - әрекеттің негізгі түрі3 Инструменталисттік анықтама - Мұнда билікті белгілі бір құралдарды, амалдарды пайдалану, қолдану мүмкіндігі деп біледі 4 Структуралисттік анықтама - Билікті басқарушы мен бағынушының арасындағы қатынастың ерекше түрі деп ұғады 5 Конфликтілік анықтама - билікті дау- жанжал жағдайында игілікті бөлуді реттейтін мүмкіндік, шиеленісті шешудің құралы деп түсіндіреді. 3. Биліктің қызметтері, жіктелуіСаяси биліктің өзіндік қызметтері болады. Олар: 1. Қоғамның саяси жүйесін қалыптастыру.2. Оның саяси жүйесін қалыптастыру.3. Әр түрлі деңгейдегі қоғам мен мемлекеттің істерін басқару.4. Үкімет органдары, саяси емес процестерге басшылық жасау.5. Саяси және басқа қатынастарды бақылау.6. Белгілібір қоғамға сәйкес басқарудың түрін, саяси тәртіпті және мемлекеттік құрылысты құру.7. Қоғамдық тәртіп пен тұрақтылықты қолдау.8. Дау-дамай, шиеленістерді ашып, оларға шек қою және дер кезінде шешу.9. Қоғамдық келісімге, мәмілеге келу. т.с.с. Қоғамда билік өзара тығыз байланыстағы 3 деңгейде ұйымдастырылып, қызмет етеді:1.Жоғары орталық саяси институттар, мемлекеттік мекемелер мен ұйымдар, саяси партиялар мен қоғамдық ұйымдарды басқару органдары кіретін өте ірі деңгей.2.Орта буынды аппараттар мен мекемелерді қамтитын және аймақтық, облыстық, аудандық шенбердегі жергілікті әкімшілік билік кіретін орта деңгей. 
3.Адамдар, кішігірім топтар, ұйымдар, одақтар, өндіріс және басқа ұжымдар арасындағы қоғамдық қатынастардың негізі, арқауы болып табылатын, саяси және қоғамдық өзін-өзі басқару өрісін құрайтын кіші деңгей.,Ал демократиялық саяси жүйе ойдағыдай өз ісін атқару мақсатында, мемлекеттік билікті заң шығарушы, атқарушы, сот билігі деп үш тармакқа бөледі. Оның негізін салушы ағылшын ойшылы Джон Локк(1632 - 1704)пен француз ғалымы Ш.Л. Монтескье (1689 - 1753) болды.Заң шығарушы билік (парламент) заң шығарумен, оны бекіту, өзгерту немесе жоюмен айналысады. Ол заң қабылдайды, салық салуды анықтайды, үкіметті тағайындайды, бюджетті бекітеді, соғыс ашып және әскермен қамтамасыз етеді, сауданы реттейді, сотты ұйымдастырады халықаралық келісім шарттарды қабылдайды, саясаттың маңызды ішкі және сыртқы бағытын анықтайды. Конституция атынан оның жұмысына арнайы органдар бақылау жасайды.Атқарушы билікке үкімет пен әкімшілік жатады. Оларды заң шығарушы өкілдік органдар қалыптастырады. Атқарушы билік заң шығарушы биліктің бақылауында болып, олардың алдында есеп береді. Оның жұмысы заңға негізделіп, заң шеңберінде іс істеуі керек. Сырттай қарағанда ол заң шығарушы билікке тәуелді. Бірақ іс жүзінде ол саяси жүйенің маңызды бөлігіне айналған және қоғамдық өмірде зор рөл атқарады. Үкімет саяси шешімдер қабылдайды, ал әкімшілік ол шешімдерді жүзеге асырады.Сот билігі адамдардың құқығын қорғайды, заң бұзушылықтан сақтайды, парламент не президент қабылдаған заңдардың, конституциялы жарғылардың сәйкестігін анықтайды. Оны халық немесе өкілетті мекемелер қалыптастырады. Ол заң шығарушы немесе атқарушы билікке тәуелсіз. Өз жұмысында тек заңды ғана басшылыққа алады. Егер жоғарғы сот мемлекеттік органның немесе қызмет адамының шешімін конституцияға қарсы десе, ол шешім толығымен күшін жояды. Соттың маңызды принциптеріне жариялылық, айыпкердің өзін қорғауға және сот үкімін бұздыру туралы шағым арыз беруге құқығы жатады.Биліктің бейнесін, қоғамдағы рөлін, қызметін және болашағын бағалау үшін оны жүйелеп, топтастырудың мәні зор. Билік түрлері өзара байланысты бірқатар белгілермен өзгешеленеді.1. Институционалданған (өзінің басқарушы және тәуелді құрылым деңгейі бар әр түрлі мекемелер түрінде ұйымдасқан, төмен шенділердің жоғары шенділерге бағынышты болып, араларында билеу-бағыну қатынастары орнаған) және институционалданбаған (биресми, басқарушы және атқарушы топтар анық, ашық көрсетілмеген) биліктің түрі.2. Жұмыс істеу саласына байланысты билік саяси және саяси емес болып бөлінеді.3. Құқықтық шегіне, құдіретінің мөлшері мен саласына қарай билік мемлекеттік, ассоциативтік болып, сыртқы саясат қатынастарында, дүниежүзілік ұйымдар мен одақтардың халықаралық билігі болып жіктеледі.4. Биліктің субъектісі бойынша парламенттік, үкіметтік, соттық, дербес, ұжымдық, т.с.с. болып топталады.  
5. Қолданылатын әдіс, тәсіліне қарай үстемдік, озбырлық, басқа түрлерді еріксіз көндіру, сендіру, ерік, бедел, т.с.с. билігі болып бөлінеді.6. Әлеуметтік түріне қарай феодалдық, буржуазиялық, т.с.с. болып бөлінеді.Сонымен қатар билікте “объект” , “субъект” деген ұғымдар бар. “Объект”- өзгертуші, “субъект” – іс-әрекетті жасаушы.  
Биліктің объектілері:  
1.Мемлекет.                                6.Әкімшілік. 
2.Ел.                                            7.Ведомстволар. 
3.Аймақ.                                      8.Ұйымдар. 
4.Штат.                                        9.Өндірістер. 
5.Республика.                             10.Жекетұлға. 
Биліктің субъектілері:1.Мемлекет.2.Әлеуметтік топ, тап.3.Әлеуметтік топтар жүйесі. 
4.Әлеуметтік топтарға сүйенген шағын адамдар тобы. 
4.Қоғамның әлеуметтік саласындағы билік1.Институционалдық белгілі құқықтардың өзгелердің сұранымына байланыссыз ықпал жасауы.2.Субъектінің қызметі мен қоғамдық міндеттерді орындайтын қызмет әдістері.3.Қоғамдық пікірлердің даму динамикасына ықпал ету мүмкіндігі.4.Әлеуметтік жағдайларға қол жеткізетін басты критерийлер.5.Белгілі әлеуметтік жағдайдың иелерін көтермелеу.5. Биліктің легитимділігі 
Билік саяси және мемлекеттік болып екіге бөлінеді. 
Саяси билік таптық, топтық және жеке адамның саясатта тұжырымдалған өз еркін жүргізу мүмкіндігін білдіреді.Ал мемлекеттік билікке барлық адамдарға міндетті заңдарды шығаруға жеке құқығы бар заңдар мен ұйымдарды сақтау үшін ерекше күштеу аппаратына сүйенетін саяси биліктің түрі жатады.Мемлекеттік биліктің заңдылығы оның легитимділігінен білінеді. Легитимдік (латын тілінде заңдылық, шындық деген мағынаны білдіреді) дегеніміз- халықтың үстемдік етіп отырған саяси билікті мойындауы, оның заңдылығы мен шешімдерін растауы.Демократиялық жағдайда мемлекеттік билік легитимді болуы үшін мынандай екі шарт қажет.Ол халықтың қалауы бойынша қалыптасуы және көпшіліктің еркіне қарай орындалуы керек. Яғни, мемлекеттік биліктің басшысын белгілі бір мезгілге тура немесе жанама түрде халық сайлауы керек және оның жұмысын бақылап отыруға мүмкіндік болуы тиіс. Мемлекеттік билік конституциялық қағидаларға сәйкес жүзеге асырылуы керек. Немістің көрнекі ғалымы Маркс Вебер билік басына келудегі легитимдіктің үш үлгісін көрсетті:1.Әдет-ғұрыптық легитимдік – халықтың санасына сіңген, әбден бойлары үйреніп, дұрыс деп тапқан салт-дәстүрлерге сүйенеді. Мысалы: хан, патша, сұлтан, т.с.с.2. Харизматикалық легитимдік – ерекше батырлығымен, адалдығымен немесе басқа үлгі – қабілет-қасиеттерімен көзге түскен адамды басшы етіп жариялап, соның соңынан ереді. Мысалы: Мұхаммед пайғамбар, т.с.с.3. Ақыл-парасаттың, құқықтың легитимдігі – қазіргі саяси құрылым орнатқан құқықтың ережелерге, тәртіптің ақыл-ойға сыйымдылығына негізделеді.Мемлекеттік құқықтың тәртіптің легитимдігінің ең биік дәрежесіне Конституция жатады. Мысалы: 1995 жылғы 30 тамызда республикалық референдумда Қазақстан Республикасының жаңа конституциясы саяси билікке нақтылы легитимділік берді. Онда Қазақстан Республикасын демократиялық, зайырлы, құқықтық және әлеуметтік мемлекет деп жариялады. Оның ең қымбат қазынасы – адам және адамның өмірі құқықтары мен бостандықтары Қазақстан Республикасы – призиденттік басқару нысанасындағы біртұтас мемлекет. Мемлекеттік биліктің бірден-бір бастауы-халық. Республикада мемлекеттік билік біртұтас, ол Конституция мен заңдар негізінде заң шығарушы, атқарушы, сот тармақтарына бөлінеді, олардың тежемелік әрі тепе-теңдік жүйесін пайдалану арқылы, өзара іс-қимыл жасау принципіне сәйкес жүзеге асырылады. Республика президенті мемлекет  басшысы, оның ең жоғары лауазымды тұлғасы болып табылады. Ол - халық пен мемлекеттік билік бірлігінің, Конституцияның мызғымастығының, адам және азамат құқықтары бостандықтарының рәмізі әрі кепілі. Парламент - заң шығару қызметін жүзеге асыратын республиканың ең жоғарғы өкілді органы. Сот билігі азаматтардың құқықтарын, бостандықтары мен заңды мүдделерін қорғауды жүзеге асыруға арналған. Конституциялық Кеңес республиканың бүкіл аумағында Қазақстан Республикасының Конституциясы үстінен қарауды қамтамасыз ететін мемлекеттік орган болып табылады.

2.13. Авторитарлық саяси режим.

Авторитарлық  тәртіп деп күштеуге ,жеке адам билігіне негізделген мемл.-саяси құрылысты айтады.Авторитарлы тәртіп автократия өмір сүрген мемлекетте болады.Автократия грек сөзі-бір адамға билікті беру.Мұнда атқарушы билік үстемдік етеді.Парламент жойылмайды,дегенмен,ол кеңесші органға айналады. Авторитарлы тәртіпке  Пиночет кезіндегі Чилиді, Франко кезіндегі Испанияны,Марокко,Кувейтті жатқызуға болады.Авторитаризм – билік құрушы элитаның бөлініп шығуы, жеке бостандықтар мен саяси бәсекелестіктің шектелуі, адамдарды саяси қауымдастыққа біріктіретін тіршілікке қажетті әлеуметтік-саяси факторлар тән ерекше саяси режим. Сол себепті авторитаризм өз бетінше қызмет етеді, онда билік үшін ашық бәсекелестік күрес жоқ. Билік үшін күрес, көп жағдайда, саяси тартыстар түрінде билік құрушы элитаның ішінде жүреді. Қоғам құрылымданған, саяси рөлдер анықталынған, саяси жинақылық төмен. Авториталық режимнің негізгі түрлері: 1. Дәстүрлі а р. Мұндай а р саяси тұйықтық  пен оқшаулану жағдайында қалыптасып қызмет етеді. Көптеген патриархалды-феодалдық, феодалдық мемлекеттердің дамуының бастапқы кезеңдері үшін дәстүрлі саяси режим тән. 2. Этатистік – идеократтық авторитарлық режим. Мемлекеттің экономикалық рөлінің күшеюі мен қоғамдық сананы манипуляциялау мүмкіндігінің арқасында пайда болатын ерекше режим. Бұл режим фашистік Германияға, КСРО-ға, Қытайға, Солт Кореяға, Кубаға тән және басты ағым ретінде соц жүйенің көптеген елдерінде болды. 3. Бәсекелесуші олигархияның автократиялық режимі. Бұл режимнің басты ерекшелігі билік үшін өз арасында бір-бірімен күрес жүргізетін олигархиялық топтардың болуы. 4. Авторитарлық-бюрократиялық режим. Мұндай режим саяси дағдарыс жағдайында пайда болады. Режимнің мақсаты қоғамдағы саяси тұрақтылықты сақтау, әлеуметтік дағдарыстың таптардың, этникалық, әлеуметтік топтардың ашық теке-тіресіне ұласып кетпеуін қадағалау. 5. Авторитарлық-әскери режим. Әскери төңкеріс нәтижесінде билікке келген әскерилер қалыптастырған режим. Оған дағдарыстан шығудың жолын іздеу және төтенше, әскери тәртіптерді орнатуға ұмтылу тән.

2.14. Саяси модернизация түсінігі және оның типтері мен критерийлері. 

Саяси даму тұжырымдамасында басты рөлді  саяси бейімделу(модернизация)  теориясы атқарады. Бұл теория жиырма бірінші ғасырдың ортасына таман пайда болған. Саяси модернизация дегеніміз- кірігу теориясы, қоғамның барлық салаларындағы сәйкес өзгерістердің қажеттігі және психологиялық бағыттағы түрлену. Ол либерализациядан модернизацияға,ал модернизациядан демократияға өту теориясын бейнелейді. Саяси бейімделу және оны жүзеге асыру процесі ұзақ құрылымдық процесс,оның негізінде бағыттар, үлгілер және басқару принциптері бекітіледі. Саяси бейімделу және оны жүзеге асыру процесі ұзақ құрылымдық процесс,оның негізінде бағыттар, үлгілер және басқару принциптері бекітіледі. Әлеуметтік дәстүрлі қоғамнан қазіргі батыстық қоғамға негіздейтін модернизация болып табылады. Ол теория дәстүрлі қоғамнан индустриалдық қоғамға, индустриалдық қоғамнан постиндустриалдыққа өту деңгейін білдіреді. Саяси модернизация теориясы даму кезеңінен өтті. Олар:

3. ХХ ғасырдың 50- 60 ж. ж.(вестернизация)
4. ХХ ғасырдың 70- 90 ж. ж. (жартылай модернизация, тығырыққа тірелген модернизация )

Эйзин Штадтың пікірінше, саяси модернизация бұл:

4. Орталықтанған заңның әкімшілік және саяси белсенділіктің территориялық және қызметтік кеңеюі.
5. Дәстүрлі элиталар легитимділігінің әлсіреуі.
6. Әлеуметтік топтар мен индивидтердің саяси өмірге қатысуы.

Модернизация- бұл қоғамдық өмірдегі барлық салалардағы  өзгерістердің қажеттігін және психологиялық бағыттағы түрлендірудің кешенді процесі.

Демократиялық модернизацияның феномені жаңару механизмін игеру және саяси қызмет технологияларының  өзгеруі. Демократиялық модернизация өтпелі қоғамның құрылымын өзгертуді  көздейді.

Саясаттануда  модернизацияның 2 типі бар:

2. Первичная (Канада, АҚШ, қайта өрлеу кезіндегі жаңалықтар)

Столичная (Ресей, Қазақстанның даму сатысы) 

2.15. Саяси модернизацияның мақсаттары мен өлшемдері, оның негізгі белгілері.

Саяси модернизация дегеніміз- кірігу теориясы, қоғамның барлық салаларындағы сәйкес өзгерістердің қажеттігі және психологиялық бағыттағы түрлену. Ол либерализациядан модернизацияға,ал модернизациядан демократияға өту теориясын бейнелейді. Саяси бейімделу және оны жүзеге асыру процесі ұзақ құрылымдық процесс,оның негізінде бағыттар, үлгілер және басқару принциптері бекітіледі. Саяси бейімделу және оны жүзеге асыру процесі ұзақ құрылымдық процесс,оның негізінде бағыттар, үлгілер және басқару принциптері бекітіледі.Модернизция бұл қоғамдық өмірдегі барлық салаларда өзгерістердің енгізілуі. Саяси модернизацияның басты белгілері:

1. Тарихи дәстүр мен мемлекеттіліктің басталу доминантының әсері;
2. Саясатты тұлғаландыру мен лидерліктегіхаризматикалық типтің жоғары деңгейі;
3. Саяси процестердің жоғары динамикасы мен оның тұрақсыздығы;
4. Геосаяси жағдай;
5. Мобильдендіру;
6. Институттық құрылымдар үшін тиімді ресурстар көлемі;
7. Билікке ұмтылушы ұлт этникалық мүмкіндіктері;
8. Жаңа техногиялардың пайда болуы;

Саяси модернизацияның негізгі мақсаттары:

1. қоғамның ішкі ресурстарын мобильдендіру;
2. жаңа саяси және институттарды құру;
3. Азаматтың саяси, әлеуметтік, экономикалық тәртібінде жаңа жағдайларды қалыптастыру;
4. Басты қоғам даму заңдылықтары деп күнделікті өмірде болып жатқан өзгерістер және әлеуметтік саяси, экономикалық құрылымдарын олардың функцияларын жаңа талаптарға сәйкестендіру;
5. Жоғары деңгейдегі  индустрализация ;
6. Жоғары балдық ішкі өнімдер мен энергияның органикалық емес көздерін кеңінен қолдану;
7. Халықтың жоғары және сапалы тұрғыда өмір сүру деңгейін арттыру.

2.16. Тоталитаризм тарихи және саяси феномен ретінде.

Белгілі испан саясаттанушысы Хуан Линдс  әлемдік демократиялық емес авторитарлы  және тоталитарлы тәртіптің ар-ғы айырмашылығын ашты.Тоталитаризм концепциясының өзі 1950ж мәлім болды.Тоталитарлық тәртіп деп (лат.бүтіндей,тұтас) қоғам,адам өмірінің барлық салалары тұтасыменмемл-к бақылауға алынған мемл-к-саяси құрылымды айтады.Онда өндіріс,білім,эк-ка,БАҚ,мәдениет,адам өмірі барлығы бақылауда болады.Тоталитаризм – авторитаризммен органикалық байланыстағы және одан тек тоталдығымен, яғни акциялардың, әрекеттердің бәрін қамтып, жекелікті жоққа шығарушылығымен ерекшеленетін ерекше саяси режим. Саяси өмірде тоталдық идеясы ежелден белгілі. Адамдардың тіршілік әрекеттерін жаппай қадағалау мен оны толықтай реттеудің қажеттілігін ежелгі грек философы Платон ұсынып, талдаған болатын. Ол идеалды мемлекетте адамдардың барлық өмірі қатаң ережелерге бағынуы керек деп есептеді. Тек мемлекет қана жеке мүдделерді ортақ мүдделерге бағындырып, заңдарды қолдану арқылы қоғамда тәртіп орнатуға міндетті. Қытай императоры Цинь Ши-Хуанди легистер мектебінің идеяларына сүйене отырып, билікті орталықтандыру мен бірпікірлікті қалыптастыру арқылы тоталитарлық идеяларды жүзеге асыруға талпынды. Дегенмен, тоталитаризм ХХғ жемісі болып саналады. Итальяндық фашистердің лидері Бенито Муссолини өзінің 1932ж. Жарық көрген «Фашизм доктринасы» атты еңбегінде тоталитаризмнің бір түрі фашизмнің идеологиялық концепциясын нақты және айқын түрде баяндап берді. Адольф Гитлердің атышулы «Менің күресім» атты кітабында гермен национал-социализмнің болашақ саяси практикасы ашық түрде баяндалған. Онда бірінші орында национал – социалистік мемлекеттің мүдделері, нәсілшілдік, сонымен қатар антисемиттік, антикоммунистік идеологиямен қаруланған неміс ұлтының этникалық үстемдігі баяндалған. Тоталитарлық жүйе ретіндегі коммунизм идеологиясы жаңа тапсыз қоғам құрудың кеңестік тәжірибесінің негізінде қалыптасты. Әрине оның бастапқы принциптерін К.Маркс берген болатын, ол пролетариаттың таптық диктатурасының ерекше креативтік рөлі туралы ережелерінде еуропалық елдердегі революциялық тәжірибені зерттеу негізінде осы диктатураның тарихи болмай қаламайтындығы мен қажеттілігін баса атап өтті. К.Маркстың іліміндегі пролетариат диктатурасын орнату қажеттілігі идеясын мойындай отырып, В.И.Ленин бұл диктатураның орнауы таптық күрестің тарихи кезеңіне, азамат соғысына, мемлекетаралық қайшылықтарға алып келеді деп көрсетті.