Автор: Пользователь скрыл имя, 07 Февраля 2013 в 20:23, курсовая работа
Калькуляциялау - өнім, жұмыс және көрсетілген қызмет бірліктерінің өзіндік құнын есептеу. Ол кәсіпорын жұмысына оперативті басшылық жасау ұшін өте маңызды, өйткені ішкі резервтерді уақтылы ашуға және өнімнің өзіндік құнын одан әрі түсіндіруге, оның бәсекеге қабілеттілігін арттыруға мүмкіндік береді. Калькуляция өнімнің өзіндік құнын жоспарлауда және оған, нарықтағы сұранысты есепке ала отырып, жұмысқа, көрсетілетін қызметке негізді баға белгілеуде қолданылады.
Шығындарды кезең бойынша шектеу. Оның мәні операциялардың бухгалтерлік есепте жасалған сәтінде көрсетілуінде және олар ақшалай түсіммен үйлеспейді.
Шығын есебі мен калькуляциялау тәсілдерін таңдау - өндіріске шыққан шығындардың аналитикалық есебі әдістері калькуляциялық объектілері мен калькуляциялық бірліктерді есептеу амалдары бойынша жинақтау.
Шығынды есептеу мен калькуляциялау тәсілдерін үш белгі бойынша топтастыруға болады:
- процестік;
- бөлістік;
- тапсырыстық;
2. Шығын есебінің толықтығына қарай:
- толық өзіндік құнды калькуляциялау;
- толық емес өзіндік құнды калькуляциялау;
3. Шығындар есебі мен
бақылаудың оперативтілігі
- нақты өзіндік құн есебі;
- нормаға сай шығындар есебі.
Калькуляциялаудың процестік тәсілі. Өзіндік құнды калькуляциялаудың процестік жүйесі біртекті немесе шамамен ұқсас, бірдей өнімді сериялап немесе жаппай өндіретін не болмаса үздіксіз өндірістік циклі бар өндірісте қолданылады. Процестік тәсіл көбіне өнеркәсіптің кен өндіруші энергетика салаларында қолданылады.
Калькуляциялаудың бөлістік тәсілі. Бұл тәсіл кеңінен тараған. Ол технологиялық процестің жеке сатыларында бастапқы шикізатты қайта өңдеу жолымен өнім алатын барлық кәсіпорында қолданылады. Калькуляциялау объектісі ретінде бөліс деп аталатын өндіріс кезеңі болғандықтан, бұл тәсіл бөлістік деп аталды. Мұндайды жартылай өнімді шығарумен аяқталатын технологиялық процестің біткен бөлігі бөлістік деп түсіндіріледі. Жартылай өнімнің бөлінуі оның өз пайдалану бағыты бойынша, яғни басқа жаққа өткізілуі мүмкін болған жағдайда жүзеге асырылады.
Калькуляциялаудың тапсырыстық тәсілі. Бұл тәсіл бұйымға, жеке жұмысқа немесе көрсетілген қызметке ашылған өндірістік тапсырыстың калькуляциялаудың объектісі болып шығуына байланысты аталды. Тапсырыстық тәсілде нақты өзіндік құн тапсырыс аяқталған соң анықталады, бұган дейін барлық шығындар бітпеген өндірісті құрайды. Тапсырыстық тәсілдің кемшілігі мынада, күрделі, қайталанбайтын немесе сирек қайталанатын тапсырыстарды дайындағанда материалдық және еңбек шығындарын мөлшерлеуді ұйымдастыру қиын, нормаға сай калькуляцияны жасау мен өндіріс барысындағы шығындарды алдын ала бақылауды жүзеге асыру қиындайды.
Толық өзіндік құнды калькуляциялау. Біздің тәжірибемізде толық өзіндік құнды калькуляциялау дәстүрлі түрде жүргізіледі. Толық өзіндік құн бойынша есепте шығындар тұрақты, өзгермелі, тікелей және жанама деліліп бөлінуіне қарамастан, өнімді өндіру мен сатуға байланысты кәсіпрынның барлық шығындары кіреді. Өнімге тікелей жатқызуға болмайтын шығындарды әуелі жауапкершілік орталықтарына бөледі; сосын таңдалған бөлу базасын өнімінің өзіндік құнына сайма-сай көшіреді.
Толық өзіндік құн негізінде кәсіпорын басшысы өнімнің пайдалылығы мен шығындылығы, болашақта оны өндірудің мақсатқа сәйкестілігі туралы тиісті тұжырымдар жасайды.
Толық өзіндік құн бойынша есептеу жүйесінің біздің пікірімізше, бірқатар жақсы жақтары мен олқылықтары бар. Толық өзіндік құн бойынша есептеудің тиімді жақтары:
Есептеудің бұл жүйесінің елеулі оқылықтарына мыналарды жатқызуға болады:
2.2 Нақты шығынды есептеу
мен нақты өзіндік құнды
Есеп объектілері көбіне
қарамастан, шығындарды екі тәсілмен
- оперативті дәрежесімен айрықшаланатын
нормативтік шығындардың
Шығындар есебінің нормативті
тәсілін қолданудың мүмкіндігі мен
қажеттілігі туралы шешімді қабылдау
нормалар мен шығыстар сметасын дайындау
мен үнемі түзеу жөніндегі
ұйымның мүмкіндіктерін талдауға негізделуі
тиіс. Басқаша айтқанда, ұйымдық
құрылымда негізгі нормамен нормативті
қалыптастырудың нақты
Екі тәсіл де түпкілікті шотта өнімнің нақты өзіндік құнын анықтау мен көрсетуге бағытталған, бірақ біріншісі - шығындарды тікелей есептеу жолымен, ал екіншісі - нормадан ауытқу арқылы көрсетеді.
Нақты шығындарды есептеу - қолданылып жүрген нормалар шамасы туралы мәліметтерді есепте көрсетпей, нақты болған шығындар туралы мағлұматтарды дәйекті жинақтау тәсілі.
Нақты өзіндік құн есебінің жүйесі өз еліміздегі кәсіпорындарда дәстүрлі және кең тараған болып табылады және белгілі принциптеріне сай жүргізіледі:
а) өндіріске шыққан алғашқы
бастапқы шығындарды бухгалтерлік есептің
шоттары жүйесінде толық
б) шығындарды өндіріс процесінде пайда болған сәтінде есептік тіркеу;
в) шығындарды өндіріс түрлері, шығыс сипатына, пайда болған жерлері, есеп объектілері бойынша жинақтау;
г) нақты шығындарды есеп пен калькуляциялау объектілеріне қатысты ету;
д) нақты көрсеткіштерді жоспарлармен салыстыру;
Есепті кезеңнің нақты шығындарының шамасы қолданылған ресурстардың нақты санын нақты бағаларына көбейту жолымен есептеледі. Ең ақырында нақты өзіндік құн анықталады.
Нақты өзіндік құн бойынша
есептің құндылығы есептің
Алайда бұл жүйенің бірқатар елеулі кемшіліктері бар:
а) толық өзіндік құн есебі шығындарды жою үшін ұсыныстар бермейді;
б) басқарушы құрамды бухгалтерлік ақпаратпен жедел қамтамасыз етпейді; өйткені өнімнің өзіндік құны туралы мәліметтер өнім жасалған есепті кезеңнен кейін ұсынылады, яғни өнімсіз еңбек пен материал шығындарын шұғыл шаралар қабылдау жолымен болдырмау мүмкін емес;
в) қолданылған ресурстар
санымен олардың бағаларын
г) бұл жүйе өндірістің негізгі факторларын оны айқындау үшін алғышарттар жасамайды;
д) еңбек сиымдылығының тарихи өзіндік құнының есебі, шаруашылық фактілерінің тіркеу бойынша көп артық жұмыс істеуді талап етуі;
е) әкімшілікке уақытылы шаралар қабылдау жолымен жоюға болатын, өнімсіз еңбек пен материал шығындары туралы шұғыл дабыл қағудың мүмкін еместігі;
Осылайша, тарихи шығындардың
есебі ресурстарды пайдалануы шұғыл
бақылаудың өндірісті ұйымдастыруда
артық жұмсау мен кемшіліктердің
себебін ашу мен жоюды, технологиялық
процестердің бұзылуын, ішкі резервтерді
іздестіру мүмкіндігін
Сондықтан нормативті шығындардың есебі, әсіресе нарықтық қатынастар мен бәсеке жағдайында екі озық нұсқаға айналды.
2.3 Өзіндік құнды есептеу
мен калькуляциялаудың
Нормативтік әдісті өңдеу өнеркәсіптері әр түрлі және күрделі өнімдерді жаппай және сериямен өндіретін кәсіпорындар қолданады.
Нормативтік әдістің міндеттеріне мыналар жатады:
Әдістің негізінде өнім, жұмыс, қызмет бірлігіне жұмыс уақыты, материалдық және ақша ресурстары шығынының есептік көлемін техникалық жағынан негіздеу жатады.
Нормативтік есеп әдісі операциялар,
процестер, объектілер бойынша нормативтік
шығынды өндіріс негізінде
Бухгалтер бұл әдісті қолдана отырып, нормативтік өзіндік құн мен одан ауытқуды анықтау ісімен шұғылданады. Нормативтік есеп әдісінің негізгі принциптері мыналар:
Бұл принцип бастапқы технологиялық,
конструкторлық, қаржылық және әкімшілік
құжаттары негізінде
Нормативтік шығын есебінің
жүйесі кеңінен қолданылады, сондықтан
ол әр түрлі мақсаттардың нағыз өзіне
арналған шығындар туралы деректермен
қамтамасыз етеді. Нормативтік шығын
есебі жүйесінің негізгі
- сметаны жасауда және басқару тиімділігін бағалауда көмектесу
- жоспармен үйлеспейтін
операцияларды анықтауға
- шешім қабылдауға
- тауарлы материалдық
құндылықтар қорын бағалау
3 Өндірістің өзіндік құнын калькуляциялауды жетілдіру
3.1 Өнімнің өзіндік құнын
калькуляциялаудың және
Кәсіпорынның басқарушы
есебі, есептің бір бөлігі ретінде,
жіктеумен, жазумен, таратумен, талдап
қорытумен, ағымдағы және жорамалданған
шығындар бойынша есеп берумен байланысты
жүргізіледі. Басқарушы есебі салаға,
қызмет түрлеріне, кәсіпорынға лайықтап
шығындарды есепке алудың және өнімнің,
жұмыстар мен көрсетілетін қызметтердің
өзіндік құнын есептеп
Кәсіпорынды басқарудың екі нұсқасын кездестіруге болады.
Бірінші нұсқада тек есептік
функция орындалады: жауапкершілік
орталығы бойынша өндіріске кеткен
шығындарының есебін жүзеге асырады
және өнімнің, жұмыстың және қызметтің
өзіндік құнын
Информация о работе Басқару есебіндегі қолданылатын шығындарды реттеу