Шпаргкалка по "Истории"

 

50. Основные тенденции соц-эк развития стран с развитой рыночной системой во вт пол XX начXXIв.

 

51. Сохранение экономического могущества США во вт пол XX начXXIв.

 

52..Общее и особенное в экономическом развитии Японии и Германии во вт пол 1940-х – нач XXIв.

 

53. Характерные черты развития Франции и Англии во вт пол 1940-х – нач XXIв.

 

54. Восстановление народного хо-ва БССР(1944-1950).

   Вялiкая Айчынная вайна прывяла да велiзарных  матэрыяльных i людскiх страт(75 млрд. рублёу, загiнуу кожны 4 беларус). З 1943г. пачалося аднауленне прамысловасцi i ужо да 1950г. яна перавысiла  даваенны узровень. Быу асвоены выпуск  аутамабiляу, трактарау, лiцейнага  абсалявання, лакамабiляу i iнш. Былi пабудаваны рад прадпрыемствау лёгкай  прамысловасцi, праведзена рэканструкцыя

iльнозаводау, абутковых прадпрыемствау.

   Пачатак 50-х гадоу  характэрызуецца  разгортваннем  навукова-тэхнiчнай рэвалюцыi. Да сярэдзiны 50-х гадоу Беларусь  дасягнула новых поспехау. Пабудавана прадпрыемствы: Аршанскi завод швейных машын,Вiцебская шоука-ткацкая фабрыка,малочна-кансервавыя заводы i iнш. Заводы папауняюцца новым тэхн. абсталяваннем;укараняюцца паточныя метады вытворчасцi.У вынiку павышэння тэхнiчнага узроуню , павысiлася прадукцыйнасць працы.

   З сярэдзiны 50-х гадоу пашыраецца капiтальнае будаунiцтва, вытворчасць набывае характар  навукова-iндустрыяльнага тыпу. Навука  становiцца удзельнiкам механiзаванай i аутаматызаванай вытворчасцi.

  За 1956-65г.г. было  пабудавана  450 фабрык i заводау (Беларускi аутазавод у Жодзiне, 2 Салiгорскiя калiйныя  камбiнаты, Полацкi нафтаперапрацоучы завод i iнш.).

   Але у 40-60-ыя гады  у прамысловасцi  дзейнiчалi сiлы тармажэння, якiя былi звязаны з камандна-адмiнiстрацыйнай сiстэмай. Спроба аслаблення  яе заменай у 1957г. галiновага  кiраунiцтва эканомiкай тэрытарыяльна-галiновым (замест мiнiстэрствау уведзены сауноргасы) iстотных змен не прынесла.

   Вайна нанесла вялiкi урон i сельскай  гаспадарцы. Таму на працягу  1945-50 гадоу iдзе аднауленне. Але  ужо у гэты час  сяляне пазбауляюцца  права выбару форм гаспадарання на зямлi, адхiляюцца ад сродкау вытворчасцi, пераутвараюцца у механiчную рабочую сiлу.Калгаснiкi аказалiся у залежнасцi ад кiраунiкоу калгасау, не маглi выехаць з вёскi. Гэта прывяло да крызiсу сельскай гаспадаркi.

   У пачатку 50-х  гадоу пачалi шукаць выхад з крызiсу, якi бачыуся у павышэннi  цэн на сельскагаспадарчую прадукцыю, пераразмеркаваннi бюджэту на карысць сяла i iнш.

 

55. Характерные черты и особенности развития хоз-ва БССР в 1950-60. Хоз реформа 1965и её итоги.

У 1946 г. адбыліся выбары ў  Вярхоўны Савет СССР, у 1947 г. - у Вярхоўны Савет БССР. Рэальная ўлада па-ранейшаму  знаходзілася ў руках партый-ных камітэтаў. Строга рэгламентавалася і дзейнасць прафсаюзаў. У гэты час актывізавалася дзейнасць камсамольскіх арганізацый. Палітыка рэпрэсій у Беларусі ў пасляваенныя гады была. Былі рэпрэсіраваны многія вядомыя партыйныя і дзяржаўныя дзеячы, прадстаўнікі бел. Інтэлігенцыі. Рэпрэсіі закранулі і пісьм. Арганіз. БССР. Вядомых дзеячаў літаратуры М. Зошчанку і Г. Ахматаву абвінавачвалі ў прапагандзе безыдэйнасці і апалітычнасці. Аднак, нягледзячы на рэпрэсіі, большасць народа была адданая савецкай уладзе, правадыру і настаўніку I. Сталіну.

5 сакавіка 1953 г. памёр I. Сталін. Сакратарыят ЦК КПСС узначаліў  М. Хрушчоў. Былі зроблены першыя  спробы па дэмакратызацыі грамадска-паліт.  жыцця. 3 гэтага часу адбыліся  значныя змены ў дзейнасці  партыйных, дзяржаўных і савецкіх  органаў, а таксама грамадскіх  арганізацын. Аднак дабіцца сапраўднага  поўнаўладдзя Саветаў у гэты  час не ўдалося.

У першай палове 50-х гг. былі здзейснены некаторыя спробы па скарачэнню адміністрацыйнага апарату, умацаванню законнасці і правапарадку. Значныя  змены ў грамадска-паліт. жыцці  краіны, у тым ліку і Беларусі, пачаліся пасля XX з'езда К.ПСС, які адбыўся 14-25 лютага 1956 г. З'езд разам з іншымі пытаннямі шмат увагі ўдзяліў развіццю дэмакратыі. На закрытым пасяджэнні з'езда М. Хрушчоў выступіў з дакладам «Аб кульце асобы і яго выніках». У гэтых дакументах была зроблена спроба выявіць канкрэтна-гістарычныя вытокі і прычыны ўзнікнення культу асобы Сталіна, яго сутнасць.Пачалися паліт. мерапрыемствы па пераадоленню культу асобы Сталіна. Перш за ўсё былі рэабілітаваны ахвяры рэпрэсій.

У кастрычніку 1961 г. адбыўся XXII з'езд КПСС, які прыняў праграму пабудовы камунізму. Стваральнікі праграмы не правялі глыбокага навуковага аналізу стану эк. і перспектыў яе развіцця. Былі дапушчаны пралікі ў прагнозе міжнародных абставін, якія хутка пагоршыліся. Адміністр.   і   перагібы   ўсё   больш   сталі   праяўляцца у Дзейнасці першага сакратара   ЦК   КПСС   М.   С.   Хрушчова.  Кастрычніцкі (1964  г.) Пленум   ЦК   КПСС   вызваліў яго ад партыйных і дзяржаўных  абавязкаў.   Першым  сакратаром ЦК К.ПСС быў абраны Л. I. Брэжнеў.

3 прыходам Л. I. Брэжнева  да ўлады кароткі перыяд так  званай «хрушчоўскай адлігі»  завяршыўся, стаў узмацняцца чыста  бюракратычны стыль кіраўніцтва.

Рэформа прадугледжвала уключыць у дзеянне гасразлiк i таварна-грашовыя механiзмы на аснове пашырэння гаспадарчай самастойнасцi прадпрыемствау. Гэта азначала пераход да рыначнай эканомiкi,аднак, не паслабляючы камандна-адмiнiстр. пачаткi у эканомiцы. Гэтым рэформа з самага пачатку была асуджана на няудачу.Безнадзейнасць павялiчвалася таксама i iмкненнем улад не дапусцiць дэмакратызацыi грамадскага жыцця, перабудовы краiны.

Рэформа праводзiлася зверху,таму яна не улiчвала мясцовых асаблiвасцей.Але на першым этапе яна дала некаторыя вынiкiАб'ём прамысловай прадукцыi павялiчыуся, павысiлася прадукцыйнасць працы. Завяршылася будаунiцтва Гродзенскага хiмкамбiната, Гомельскага хiмiчнага завода, 2 i 3-га аб'яднанняу "Беларуськалiй" i iнш. Усяго было пабудавана звыш 50 буйных прадпрыемствау.

Павышауся тэхнiчны узровень прамысловасцi.З'яуляюцца аутаматычныя лiнi,ЭВМ, асаблiва дакладныя станкi, дасканалыя прыборы i г.д.

Але нягледзячы на высокiя паказчыкi росту прамысловасцi у пачатку 70-ых гадоу узмацняюцца негатыуныя з'явы, якiя сведчылi, што рэформа 1965г. не дала жаданых вынiкау.

 

56. Экономика Б в 1970 – п.п1980.  Нарастание противоречий в хоз. и соц. жизни.

Нягледзячы на высокія  паказчыкі росту прамысловай  вытворчасці, з п. п. 70-х гадоў паралельна існавалі і ўзмацняліся негатыўныя з’явы – адставанне тэмпаў паскарэння навукова-тэхнічнага прагрэсу і ўкаранення ў вытворчасць дасягненняў навукі і тэхнікі.Павелічэнне дзярж. асігнаванняў на патрэбы с/ г, а таксама выкарыстанне ўласных сродкаў дазволілі калгасам і саўгасам ажыццявіць шырокую праграму будаўніцтва вытворчых памяшканняў.Эканоміка  Б.і была часткай агульнагаспадарчага  комплексу СССР.Вынікам развіцця эканомікі БССР да сярэдзіны 80-х  гадоў з’явілася стварэнне буйнога  тэрытарыяльна-галіновага прамысловага комплексу. Ўвесь пасляваенны перыяд, у тым ліку і ў 70-я – першай палове 80-х гг., у рэспубліцы вялося інтэнсіўнае капітальнае будаўніцтва, нарошчваліся вытворчыя магутнасці.Аднак  нельга не лічыцца з тым фактам, што ў эканамічным развіцці краіны і нашай рэспублікі ў першай палове 80-х гг. сталі відавочнымі негатыўныя з’явы. Гэта перш-наперш зніжэнне тэмпаў эканамічнага росту. Не ўдалося забяспечыць  у поўнай меры выхад народнай гаспадаркі БССР, як і СССР у цэлым, на якасна новы навукова-тэхнічны і арганізацыйна-эканамічны ўзровень. Рэспубліка не дабілася рашучага зруху ў інтэнсіфікацыі вытворчасці. Не адбылося значнага паляпшэння якасці вырабленай прадукцыі. Значна ўскладнілася экалагічная сітуацыя ў выніку бурнага  індустрыяльнага развіцця і недаацэнкі прыродаахоўных мер, недахопаў у  ахове здароўя і г.д. Усё гэта выклікала сур’ёзную заклапочанасць у грамадстве. Мацней і мацней раздаваліся  галасы аб неабходнасці перамен.З другой паловы 70-х гадоў канцэпцыя пабудовы камунізму атрымала працяг у канцэпцыі  развітога сацыялістычнага грамадства.З  сярэдзіны 50-х гадоў неаднаразова рабіліся спробы павялічыць ролю Саветаў  у кіраванні дзяржавай і грамадствам.Аднак  рэальная ўлада знаходзілася ў руках  партыйных камітэтаў. І наогул ўсё  грамадска-палітычнае жыццё было строга рэгламентавана і цэнтралізавана.Кіруючай сілай беларускага грамадства з’яўлялася Кампартыя Беларусі. Яе колькасць  павялічылася.Важную ролю ў палітычнай структуры і жыцці грамадства ігралі грамадскія арганізацыі –  гэта перш-наперш прафсаюзы.Усплеск  грамадскай актыўнасці быў звязаны  з абмеркаваннем і прыняццем  Канстытуцыі СССР 1977 г. і Канстытуцыі  БССР 1978 г. Іх вартасцю была арыентаванасць на абарону сацыяльных гарантый людзей.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

57.Внешнеполитич.  деятельность и междунар. связи  БССР в 1944-1985гг.

Международно-политический статус Беларуси после Второй мировой  войны изменился. 1 февраля 1944 г., накануне конференции в Думбартум-Оксе где планировалось обсудить проект Устава Организации Объединенных Наций (ООН), Верховый Совет СССР принял закон, по которому все союзные республики получили право вступать в непосредственные отношения с зарубежными государствами, заключать с ними договоры и обмениваться консульскими и дипломатическими представительствами. В марте 1944 г. был создан Народный комиссариат (с 1946 г.- Министерство) иностранных дел Беларуси. Первым министром стал К. Киселев. Из всех союзных республик только Беларусь и Украина стали членами ООН, учитывая их вклад в разгром фашизма, огромные людские и материальные потери. 26 июня 1945 г. БССР вместе с другими 50 государствами подписала Устав ООН, ратифицированный Верховным Советом БССР 30 августа 1945 г.

По инициативе белорусской  делегации 1-я сессия Генеральной  Ассамблеи ООН приняла резолюцию  о выдаче и наказании военных  преступников. В феврале 1947 г. БССР подписала мирные договоры с Болгарией, Италией, Румынией, Венгрией и Финляндией. Только за 1944-1955 гг. БССР подписала более 30 международных договоров, соглашений и конвенций. БССР стала членом ряда международных организаций: Международного союза электросвязи и Всемирного почтового союза (1947),  Всемирной метеорологической организации (1948), Всемирной организации здоровья (1948), Международной организации труда (1954), Организации ООН по делам образования, науки и культуры (ЮНЕСКО). Однако связи БССР с зарубежными странами в первое послевоенное время были незначительны. Их развитию мешали трудности восстановления хозяйства, “холодная война”, политика “закрытости” советского общества, негативного отношения властей ко всем, кто имел контакты с представителями других стран.

Внешнеполитическая деятельность БССР проводилась в русле международной  политики СССР, скоординированной с  политикой стран членов Варшавского  Договора и Совета Экономической  Взаимопомощи. Все вопросы отношений  с иностранными государствами, международными организациями решались с ведома союзных органов. Характер и масштабы внешнеполитической деятельности республики определялись общими процессами развития международной обстановки, противоборством  двух систем и их внешнеполитических союзов.

Повышению авторитета БССР на международной арене способствовало открытие в 1958 г. Постоянного представительства Белорусской СССР при ООН. В дальнейшем Беларусь избиралась непостоянным членом Совета Безопасности при ООН (1974-1975 гг.), 4 раза избиралась в Экономический и Социальный Совет. Она участвовала в работе 70 международных организаций и их органов. Беларусь стала соавтором 10 проектов резолюций по вопросам разоружения. По предложению БССР Генеральная Ассамблея ООН в 1971 г. приняла Конвенцию о нераспространении срока давности на военных преступников и преступления против человечества. Через участие в международных и межправительственных организациях республика укрепляла свой авторитет на международной арене.

В области внешнеэкономических  связей решающую роль играло Министерство внешней торговли СССР. Оно определяло экспортные заказы, организовывало поставки в республику импортного оборудования и промышленных товаров. Во второй половине 50-х - первой половине 80-х годов экспорт  Беларуси увеличился во много раз. Если в 1956 г. более 100 предприятий республики поставляли свою продукцию в 47 стран, то в 1985 – 300 предприятий более чем 100 государствам.

В целях расширения торгово-экономических  связей БССР подписала Конвенцию  о международных выставках. В 60-70-е  гг. на выставках в Брюсселе, Японии, Лейпциге, Канаде, Польше и других городах  и странах золотыми призерами  выставок были тракторы МТЗ, БелАзы, силосоуборочные  комбайны и прицепы. В 60-х гг. БССР принимала участие более чем  в 200 международных выставках . За это  время 30 изделий 18 предприятий получили 37 почетных дипломов. БССР также проводила  специализированные международные  выставки, что свидетельствует о  признании ее достижений в той  или иной области науки и техники. В Минске проводились выставки  “Порошковая металлургия-73”, “Холод-78” и др.

Большая часть продукции  белорусских предприятий направлялась странам – членам СЭВ. Около10% экспортных поставок в 70-е гг. приходилось на долю стран Азии, Африки и Латинской  Америки. На развитые капиталистические  страны - 20%. Белорусским оборудованием  оснащались предприятия, которые строились  с помощью СССР в разных странах  мира. В их числе Бхилайский металлургический комбинат в Индии, Асуанская ГЭС  в Египте, цементный завод в  Йемене и др. Белорусские специалисты  оказывали помощь в поиске полезных ископаемых и проведении геологоразведочных работ в Афганистане, Иране, Мозамбике, Сирии, Мали и др.       

В республику ввозились новые  технологии, оборудование, товары широкого потребления. Только с 1961 по 1969 гг. в  БССР поступило 120 комплектов импортного оборудования, которыми оснащено почти 100 предприятий, в том числе Гродненский  и Полоцкий химкомбинаты, Слуцкий  и Жабинковский сахарные заводы и  др.

Важную роль в укреплении отношений с зарубежными странами играли культурные связи, которые осуществлялись государственными творческими союзами  и коллективами, учебными и научными заведениями, Белорусским обществом  дружбы и культурной связи с зарубежными  странами, Комитетом молодежных организаций  Беларуси. Беларусь в 60-х – первой половине 80-х гг. вела подготовку кадров для зарубежных стран. К концу  1985 г. в республике получили образование около 10 тыс. зарубежных граждан, в том числе около 4 тыс. студентов получили высшее и более 1 тыс. среднеспециальное образование, 2,5 тыс. стали высококвалифицированными рабочими.