Рэлігія і навука аб паходжанні чалавека на зямлі

Кантрольная работа

па прадмету “Гісторыя Беларусі”.

РЭФЕРАТ

  “Рэлігія і навука  аб паходжанні  чалавека на зямлі”. 

План:

Уводзіны.

1.1.  Паняцце аб  рэлігіі.

1.2. Перашкоды на шляху да вывучэння рэлiгii старажытных славян.

1.3. Рэлігія старажытных славян.    

Навука аб паходжанні чалавека на зямлі. Першыя крокі: філасоўскія думкі.

1. Эвалюцыйная (матэрыялістычная) канцэпцыя.
2. Рэлігійная (ідэалістычная) канцэпцыя.
3. Касмаганічная (антрапалагічная) канцэпцыя.

Заключэнне.

Спіс выкарыстаных крыніц. 

      Уводзiны.

     Для систематеческого освещения истории  религии и науке похождения  человека на земле в целом потребовалась бы работа значительно большего объема, чем та, которая предлагается в реферате. По теме каждой из глав предлагаемой работы существует колоссальная литература, содержащая множество концепций, не только освещающих разные аспекты рассматриваемых явлений, но и противоречащих одна другой. Разбор этих концепций, ориентировка во всем многообразии взглядов, высказывавшихся разными школами и учеными, недостижимы в рамках одной работы. В реферате приведен минимум и в нем лишь относительные выводы, необходимые для общей последовательности и внутренней связи самого текста. Такой характер изложения придает тексту некоторую “догматичность”, что, впрочем, не мешает реализации главной цели, которую ставит перед собой автор: изложить основные, относящиеся к рассматриваемым вопросам исторические факты в том освещении, которое ему представляется правильным. 

1. Паняцце аб рэлігіі.

     Этымалогія слова "рэлігія", узыходнага да лацінскага дзеяслова religare (злучаць) ці, можа быць, relegere (пералічваць, раздумвацца) нічога не дае для ўразумення ўтрымання паняцця рэлігіі, бо падчас гістарычнага працэсу яно напоўнілася новым утрыманнем. Мы маем тут справа са з'явай, якая ўключае ў сябе шэраг разнастайных кампанентаў:

     a) вераванні і ўяўленні, якія складаюць сістэму дагматаў ці - у найпростых выпадках - міфалогію дадзенай рэлігіі. У так званых "вышэйшых" рэлігіях іх дагматыка бывае сфармулявана ў афіцыйных царкоўных дакументах і ў багаслоўскай літаратуры;

     b) культ - сукупнасць рэлігійна-магічных дзеянняў, выкананых у адпаведнасці з кананічнымі ўсталяваннямі дадзенай рэлігіі пад кантролем і кіраўніцтвам царквы;

     c) царква як грамадскі інстытут, які аб'ядноўвае на спецыфічна рэлігійнай, а нярэдка і на шырэйшай глебе людзей, што лічаць сябе прыхільнікамі дадзенай рэлігіі;

     d) спецыфічныя эмацыйныя перажыванні, злучаныя з вераваннямі і культам адпаведнай рэлігіі;

     e) нормы маральнасці, якія атрымалі незалежна ад свайго сапраўднага паходжання апраўданне і асвячэнне ў сістэме дагматаў дадзенай рэлігіі.

     Які з пералічаных элементаў можа прэтэндаваць на ролю асноўнай прыкметы, які вызначае спецыфіку паняцця рэлігіі? З нашага пункта гледжання - першы: вераванні і ўяўленні; пры гэтым маюцца на ўвазе ўяўленні пра звышнатуральны, вера ў рэальнасць звышнатуральных з'яў.

     Калі чалавек не толькі "ўяўляе сабе звышнатуральнае, але і верыць у яго рэальнасць, то ў яго немінуча ўзнікае запатрабаванне ўступіць у нейкія адносіны з гэтай рэальнасцю, бо ад яе, як ён лічыць, можа залежаць яго асабісты дабрабыт, як і дастатак іншых людзей, інтарэсы якіх яму па тым ці іншым прычынам блізкія. Калі звышнатуральныя персанажы сапраўды існуюць, то пры тых магчымасцях, якія маюцца ў іх распараджэнні, яны могуць аказваць істотны ўплыў на лёсы людзей. А паколькі гэта так, значыць выяўляецца прамая "неабходнасць" уступіць з гэтымі істотамі ў такія адносіны, якія б забяспечылі іх добразычлівасць ці, наадварот, нейтралізавалі іх варожае стаўленне. Узнікае задача іх сістэматычнага ўміласціўлення пры дапамозе ахвярапрынашэнняў і малітваў, сталага падлізніцкага ўсхвалення, выкананні такіх нормаў паводзін, якія былі б заўгодныя вышэйшым істотам.

     Рэлігійныя ўяўленні не зводзяцца, аднак, да веры ў звышнатуральныя істоты. Яны знаходзяць таксама свой выраз у веры ў безасабовыя звышнатуральныя з'явы і ў звышнатуральныя сувязі паміж з'явамі прыроды. Тут чалавек таксама выяўляе магчымасць (зразумела, ілюзорную) уздзеяння ў сваіх інтарэсах на свет звышнатуральнага пры дапамозе магічных дзеянняў.

         Усе астатнія элементы рэлігійнага комплексу (царкоўныя ўстановы, культ, эмоцыі верніка, выяўленыя ў вызначанай форме маральна-этычныя нормы) таксама знаходзяць сваю рэлігійную спецыфічнасць у сувязі з верай у рэальнасць звышнатуральнага свету.