Қазақстандағы кәсіпорындардың капитал құрылымын қалыптыстыруды жетілдіру

 

 

 

3. Қазақстандағы  кәсіпорындардың капитал құрылымын  қалыптыстыруды жетілдіру

 

 

3.1. Қазақстандық кәсіпорындарда капиталдың

қалыптасу ерекшеліктері

 

Қазіргі таңда отандық  кәсіпорындардың капитал құрылымын  басқару жүйесі қалыптасып, қаржылық менеджменттің классикалық әдістері Қазақстан жағдайларына бейімделу  үстінде. Осы орайда кәсіпорындардың алдындағы басты мәселе – меншікті капиталды қалыптастыру және қарыз капитал тарту мен міндеттемелерді өтеу болып табылады. Кәсіпорындардың капиталы меншікті қаражаттар және қарыз қаражаттар тарту нәтижесінде қалыптасады. Алайда, меншікті қаражаттармен салыстырғанда, кәсіпорындар үшін қарыз қаражаттар тарту олар үшін бірқатар қиындықтар тудырады.

Қарыз қаражаттар тартудағы  ең негізгі мәселелердің бірі –  банктік несиелер бойынша пайыздарды өтеу болып табылады. Елімізде Салық  кодексін енгізгенге дейін Ұлттық банктің қайта қаржыландыру мөлшерлемесінің екі еселенген пайызынан асатын пайыздық төлемдер өзіндік құнның есебінен емес, салықтан кейін қалатын табыстың есебінен жабылатын. Осылайша, елімізде қарыз капиталды қолдану барысында салықтық ауыртпалық жоғары болатын. Бұл, өз кезегінде, кәсіпорындардың қаржылық жағдайына кері әсерін тигізетін. Салық кодексін қолданысқа енгізгеннен кейін (94-бап) салық салу жүйесі біршама деңгеде икемді жағдайға жетті, алайда мәселені түпкілікті шеше алмады. Несиелік пайыздардың басым бөлігі кәсіпорындардың таза табысы есебінен жабылады.

Экономиканың нақты  секторының жандануымен және салмақталған ақша-несие саясатының жүргізілуімен  несиелеу процесі екпіндей түсті. Банктер  кәсіпорындардың айналым активтерін қалыптастыруға белсенді араласып, банк жүйесінің нақты сектордағы кәсіпорындарға берген несиелері жыл сайын артумен келеді (3.1-кесте).

3.1-кестеден байқайтынымыз, 2009-2010 жылдар аралығында экономикаға берілген банктік несиелер 276,2 мың теңгеден 987,1 теңгеге дейін өскен. Бұл жалпы ішкі өнімнің 21,9%-ын құрайды. Аталған көрсеткіш нақты сектордағы кәсіпорындардың капитал құрылымының жақсарғанын білдіреді.

Несиелеу құрылымында  орта және ұзақ мерзімді несиелердің  көлемі артқан. Бұл банктердің тартылған  депозиттерінің артуымен және олардың мерзімдерінің ұзаруымен байланысты. Несиелеу мерзімін ұзарту кәсіпорындарға қаржыландыру саласын арртыруларына мүмкіндік береді. Нәтижесінде олар тек айналым активтерін қаржыландыруға ғана емес, сонымен қатар басқа да мақсаттар үшін несиелік ресурстар тарта алады.

Несиелік ресурстардың басым бөлігі өнеркәсіпке, ауыл шаруашылығына, көлік және байланыс саласына бағытталған. Бұл қаражаттар айналым акитвтерін толықтыру үшін қолданылады.

 

3.1-кесте

Қазақстан Республикасының  несие нарығы

 

мың теңге 

Банктік несиелер	2000		2001		2002		2003
	Сома	%	Сома	%	Сома	%	Сома	%
1	2	3	4	5	6	7	8	9
1. Жалпы несиелер	276,2	100	489,8	100	672,5	100	978,1	100
Теңгемен	135,3	49,0	141,3	28,8	211,8	31,5	435,4	44,5
Шет ел валютасымен	140,9	51,0	348,5	71,2	460,7	68,5	542,7	55,5
Қысқа мерзімді	143,2	52,0	241,1	49,2	289,0	43,0	369,8	37,8
Орта және ұзақ мерзімді	133,0	48,0	248,7	50,8	383,5	57,0	608,4	62,2
2. Экономика  салаларына
Өнеркәсіп, ауыл шаруашылы-         ғы, көлік және байланыс	144,5	52,3	271,3	55,5	383,3	56,9	505,4	51,7
Сауда-саттық	91,8	33,2	151,3	30,9	197,9	29,4	276,7	28,3
Өзге салалар	39,9	14,5	65,4	13,5	91,7	13,5	196,0	20,0
3. Несиелеу объектілеріне
Айналым активтеріне	166,0	60,4	319,7	65,3	435,6	66,3	510,0	52,1
Негізгі құралдарға	27,7	10,0	41,0	8,4	54,9	8,4	116,3	11,8
Құрылыс және қайта құруға	14,9	8,5	27,3	5,6	30,8	4,7	106,8	10,9
Тұтынушылық несиелер	6,6	2,4	20,8	4,2	42,1	6,4	63,3	6,5
Өзге де объектілерге	55,3	20,0	72,3	14,8	93,4	14,2	154,0	14,8
4. Шағын бизнеске	74,2	26,9	122,0	24,9	146,5	21,8	196,5	20,1

 

Жалпы алғанда, нақты  секторға берілген орта және несиелердің  артуы қазақстандық кәсіпорындардың  капиталының қаржылық құрылымы жақсарғанын  білдіреді.

Қарыз капиталдың келесі элементі – корпоративтік облигациялар. Корпоративтік облигациялардың басты артықшылығы – бұл қаржыландыру құралының икемділігі және алуан түрлілігі (мерзімдеріне, шарттарына қарай).

Қазіргі таңдағы корпоративтік  облигациялар нарығының негізігі тенденциялары  келесідей:

• эмитенттер санының артуы (2009-2010 жылдары эмитенттердің саны болса 36 болса, 2002 жылы – 46, ал 2003 жылы – 68 жетіп жығылған);
• облигациялар бойынша табыстылықтың төмендеуі (2008 жылы облигациялардың табыстылығы 10,45% құраған болса, 2009 жылы – 10,14% 2010 жылы – 9,68%, 2011 жылы – 8,98%);
• облигациялардың айналым мерзімінің ұзаруы (2008 жылы облигациялардың мерзімі орташа шамамен 6 жыл болса, 2009 жылы олардың мерзімі 8 жылға жеткен);
• қор нарығындағы акциялар айналымымен салыстырғанда облигациялар айналымының басымдылығы (акциялармен салыстырғанда облигациялар айналымының үлесі 2000 жылы – 41,9% болса, 2001 жылы – 67,4%, 2009 жылы – 64,9%, 2010 жылы – 69,0% құраған).

Кәсіпорындардық капиталын  қалыптастыру құралы ретінде вексельдердің  маңызы үлкен. Меншікті капитал кәсіпорынды қажетті деңгейде қаржыландыруға жеткіліксіз, ал ұйымдастырылған вексельдер нарығы кәсіпорындарға «нақты ақша қаражаттарын» тартудың маңызды механизмі болып табылады. Вексельдердің кәсіпорындар үшін артықшылығы – олар банктік несиелермен салыстырғанда арзан болып келеді, сонымен қатар олар есеп айырысудың әмбебап құралы және айналым активтерінің көлемі мен айналымдылығын арттыруға мүмкіндіктер береді.

Отандық кәсіпорындар вексельдерді 1997 жылдан, яғни Қазақстан Республикасының  «Қазақстан Республикасындағы вексельдер айналымы туралы» Заң қабылданғаннан бастап қолдана бастады. Алайда, вексельдер нарығының даму тенденциялары бүгінде байқалмайды. Мәселен, 2008 жылы Қазақстан қор биржасында вексельдердің 8 эмитенті тіркелген болса, 2009 жылы олардың саны 7 дейін төмендеп кеткен, ал солардың ішінде вексельдер бойынша нақты есеп айырысатын тек «Алматы-Құс» АҚ ғана.

Сонымен, қарыз капитал  қалыптасуын талдаудың нәтижелері облигациялық қаржы көзінің дамуының басымдылығын көрсетеді. Қор биржасының вексельдер секторында даму тенденциялары байқалмайды, демек қарыз капитал көзі ретінде олар айтарлықтай роль ойнамайды.

 

 

3.2. Кәсіпорындардың  капитал құрылымын 

қалыптастыруды  жетілдіру жолдары

 

Қазақстандағы кәсіпорындардың  қазіргі таңдағы өзінің қаржылық-шаруашылық қызметін жүзеге асыру барысында қалыптасқан капитал құрылымын талдау нәтижелері бірқатар мәселелердің бар екендігін көрсетеді. Атап айтар болсақ, экономиканың нақты секторындағы кәсіпорындарды банктік несиелермен қамтамасыз етуде келесідей мәселелер кездеседі:

• несиелеудің негізгі объектісі ретінде кәсіпорындардың айналым активтері қарастырылады, ал ұзақ мерзімді активтерге салынған несиелердің үлесі болмашы ғана;
• несиелердің басым бөлігі экономиканың өндірістің емес секторына бағытталады;
• несиелерді беру міндетті түрде кепілдендіру шарттарын, бірінші кезекте жылжымайтын мүлік арқылы кепілдендіру, қарастырады.

Қазіргі таңдағы банктік  несиелеу жүйесі нақты сектордың  кәсіпорындарын дамыту үшін жеткіліксіз. Сонымен қатар, банктер бүгінде  активтердің жетіспеушілігінен экономиканы қажетті қаражаттармен қамтамасыз етуге мүмкіндіктері жетпейді, сонымен қатар нақты секторды несиелеу барысындағы  жүйелік тәуекелдердің күрт өсіп кету қаупі де жоқ емес.

Осы орайда нақты сектордағы кәсіпорындарды несиелеуді жетілдіру үшін мемлекеттік шаралардың қолданылуы қажет-ақ. Мемлекеттің шаралар отандық инвестицияларды ынталандыруға келіп тіреледі.

Жаңадан ашылған, жас  кәсіпорындар үшін облигациялар арқылы қаржы ресурстарын тартудың қазіргі  таңдағы механизмдерінің бірі – облигациялық міндеттеме бойынша шығындарды субсидиялау болып табылады. Мысалға, облигациялар бойынша купондық төлемдердің бір бөлігін жергілікті билік органдары  субсидиялауға мүмкіндіктері бар. Бұл жағдайда инвесторлар  капитал салудың сенімді, өтімді объектілеріне қол жеткізеді: кәсіпорындар – қаржыландырудың тұрақты көзі болып табылса, мемлекеттік органдар – салынған капиталдың қайтарымдылығының кепілі болып табылады. Сонымен қатар, бұл механизм жергілікті экономиканың дамуына, осы аймақтың салықтық потенциалының артуына, әлеуметтік мәселелерді шешуге мүмкіндіктер берер еді.

Еврооблигациялар шығару арқылы қаржы ресурстарының халықаралық  нарығына шығу отандық кәсіпорындардың  қаржылық потенциалын нығайтудың маңызды  бағыты болып табылады. Алайда, еврооблигациялардың басым бөлігін бүгінде банктер  шығаруда. Басқа салар бойынша еврооблигациялар шығарушы эмитенттер жоқтың қасы.

Қазақстандық кәсіпорындардың  капиталын қалыптастырудағы вексельдердің  ролін біржақты бағалау қиын. Америка  Құрама Штаттарында вексельдер нарығының көлемі облигациялар нарығының көлемінен 8 есе төмен, Ресейде, керісінше, қысқа мерзімді міндеттемелер басым, ал Қазақстанда вексельдер арқылы операциялардың көлемі жалпы құнды қағаздар нарығындағы операциялардың небәрі 0,003% ғана құрайды. Осы орайда Қазақстан Республикасындағы вексельдер нарығының белсенділігін арттыру шараларын қолдану керек.

Аталған мәселелермен қоса еліміздегі кәсіпорындардың капиталын  қалыптастыру жолында бірқатар жұмыстарды жүзеге асыру қажет: лизингтік қызметтер  нарығын жетілдіру, шағын несиелер беруші ұйымдарды қолдау және дамыту, факторингтік операциялардың ролін арттыру, туынды құнды қағаздар (опциондар, фьючерстер, варранттар) нарығын жетілдіру және тағы басқалар. Бұл кәсіпорындардың қажетті капитал құрылымын қалыптастыруға қолайлы жағдайлар жасап қана қоймай, еліміздің экономикалық өсуіне, әлемдік нарықта жетекші орындарға ие болуына да қолайлы жағдайлар жасайды.

 

 

 

 

 

 

 

 

Қорытынды

 

Нарықтық экономика  жағдайларында кез-келген кәсіпорын  үшін өзінің шаруашылық-қаржылық қызметін қажетті қаражаттармен (қаржы ресурстарымен) қамтамасыз ету мәселесі маңызды басқару объектісі болып табылады.

Қаржы ресурстары дегеніміз, жалпы алғанда, – бұл кәсіпорынның қарамағындағы және оның қаржылық міндеттемелерін  орындауға, өндірісті қаржыландыруға бағытталатын ақша қаражаттарының жиынтығы болып табылады. Қаржы ресурстары өндіріс барысын дамытуға, өндірістік емес сала объектілерін қолдауға және дамытуға, сондай-ақ резервтік қорларды қалыптастыруға бағытталады.

Кәсіпорынның өндірістік процесті дамытуға бағытталған қаржы ресурстары оның ақшалай нысанындағы капитал болып табылады. Қаржы ресурстары кәсіпорынның жалпы қаражаттарының жиынтығы болса, капитал – осы қаражаттардың өндіріс барысына салынған бөлігі. Осыдан келе, кәсіпорын капиталы дегеніміз – бұл кәсіпорынның өндірістік айналымына салынған және осы айналымнан табыстар алып келетін ақша қаражаттары болып табылады.

Капитал кәсіпорынды  құрудың және дамытудың басты  экономикалық базасы болып табылады, өйткені ол кәсіпорын активтеріне  инвестицияланған материалдық, материалдық емес және ақшалай қаражаттардың жалпы құнын сипаттайды. Өндіріс барысында қызмет етуі арқылы капитал кәсіпорын иелерінің, басшыларының, жұмысшыларының, сондай-ақ мемлекеттің мүдделерін қамтамасыз етеді. Сол себепті де ол кәсіпорынды басқарудың негізгі объектісі болып табылады, ал оны барынша тиімді қолдану қаржы менеджментінің ең маңызды міндеттерінің бірі болып табылады.

Капитал құнын анықтау  қажеттілігі келесі жағдайлармен түсіндіріледі.

Біріншіден, бұл көрсеткіш  кәсіпорын қызметін ұзақ мерзімді перспективасы тұрғысынан сипаттайды. Мәселен, меншікті капиталдың құны потенциалды инвесторлар үшін инвестициялар салудың тартымдылығын көрсетеді; қарыз қаражаттардың құны кәсіпорынның ұзақ мерзімді несиелер тарту мүмкіндіктерін анықтап береді.

Екіншіден, капиталдың жалпы (орташа салмақталған) құны капитал  салымдарының бюджетін әзірлеу барысында  шешуші көрсеткіштердің бірі болып  табылады.

Үшіншіден, капитал құны қаржылық инвестициялардың тиімділін  қалыптастыруда базалық көрсеткіш  ретінде қарастырылады. Инвестициялардың тиімділік өлшемін кәсіпорын өзі белгілейтіндіктен, жекелеген қаржы құралдарының табыстылығын бағалау барысында салыстыру базасы ретінде капитал құнының көрсеткіші қолданылады.

Төртіншіден, кәсіпорын  капиталының құны қаржылық леверидж механизмін қолдану арқылы капитал құрылымын басқару барысында қолданылады. Қаржылық леверидждің деңгейі қарызға тартылған қаражаттардың көлемі мен олардың құнынан тәуелді. Қаржылық леверидж кәсіпорынның қаржылық тәуекелін арттырады, сәйкесінше акциялар бойынша табыстың артуына алып келеді. Сол себепті, акционерлердің игілік жағдайын барынша арттыруды мақсат ете отырып, осы мақсатқа қол жеткізетін капитал құрылымын қалыптастыру керек. Сәйкесінше, капитал құрылымын кәсіпорын құнына әсер етуі тұрғысынан қарастыру қажет. Оңтайлы капитал құрылымы оның құны барынша төмен болған жағдайда қалыптасады.