Ежелгі Үнді философиясы

«Брахман» –  ертедегі үнді жерінде «құрметті, тақуалы  өмір» сүрген, ақ түсті ұнататын беделді құдайдың атауын білдіреді. «Кши»- «иемдену, билік жүргізу, жойып  жіберу» мағынасын білдіреді. Кшатрийлер қызыл түсті ұнатқан. «Вайшья» –«тиістілік, тәуелділік» мағынасында, сары түсті қабылдаған.  «Шудра»- шаруалар- қара түстілер. 

Үнді философиясының тарихы мына кезеңдерге бөлінеді. 

·         Ведалық кезең (б.д.д. ХY ғ- YII ) - өркениетті қалыптасу дәуірі 

·        Эпикалық кезең (б.д.д. YI-б.д. Iiғ) – ұлағатты поэмалар «Рамаяна» мен «Махабхаратаның» дүниеге келген аралықтары. Бұл кезеңдегі философиялық ойлар үш түрлі сатыдан өтті деседе болады.  

1) веда беделін  терістегендер. Б.д.д. УІғ мектептер  Жайнизм, Буддизм, Чарвака- лакаята 

Махабхарата кітабының  алтыншы бөлімі – Бхагавадгитаның  теориялық құрылымын қалыптастыру кезеңі (б.д.д. У-ІУғ) 

2) Веда беделін  қабылдаған, оның мәндерінде сүйенген  санкхья, йога, миманса, веданта,  ньяя секілді мектептер. 

·        Сутралар және олардың түсіндіру кезеңдері ( б.д.д. ІІІғ бастап) 

   Ерте  Үнді философиясының қаклыптасуы  мен дамуы әртүрлі мектептер,  ағымдар, ілімдермен байланысты. Филиософиялық көзқарастар б.д.д.  УІІ-УІ ғ.ғ. қалыптасты. Олар екі  топқа бөлінеді: 

1) Астика (ортодоксолды) бағыты-  ведалардың беделін қабылдаған,    

      мойындаған мектептер жүйесі. Бұл  ағымға Веданта, миманса, санкхья,  ньяя,      

      йога және вайшешика мектептері  жатады. 

2) Настика (ортодоксальды  емес)–веда беделін мойындамай, қабылдамаған Жайнизм, Буддищм,чарвака- лакаята ілімдері 

  

Көне үнді мәденитінің  қайнар көзі – вежалар. Ведалар (білім  жүргізу мағынасын білдіреді) –  ерте үнділердің мифологиясын, космологиясын, әлеуметтік қатынсатарын қамтитын діни және философиялық көзқарастарға толы, табынудың, жалбарынудың құрбандық шалу салты туралы гимндердің жиынтығы. 

Ведалар (білу)–ертедегі  үнділердің: Ригведаның, Атхарваведаның, Самаведаның, Яджурведаның қасиеттті  кітаптарының жиынтығы. Аталған кітаптарға қатысты брахмандарда үнді ғұрпының мистикалық  мағынасын түсіндіріп, ведалардың символикасы ашып көрсететін араньяктарда (орман кітабы), кейіннен жазылған упанишадтарда (ведаға табыну, мифолого- философиялық тұрғыда негізделетін құдай, адам , табиғат туралы жлпы пайымдау) «веда» сөзімен белгіленеді. «Веда» сөзі «қасиетті кітап, асқан даналық» мағынасымен де қолданылады. 

Ведента («Ведтердің аяқталуы»)- үнді философиясындағы Веда беделін қабылдаған жүйелердің бірі.Негізін  салған Бадараяна- индивидті жанды  сансарадан құтқару. 

Бұл әлемнен  басқа да әлем кеңістігінде еркінжағдайда және материалдық атомдармен байланысы бар сансыз көп жан өмір сүреді.  

Ишнара құдайы ең жоғарғы жаратушы емес, бірақ  атомдар үйлесімін жасап, жанды  атомен байланыстырып, ажырата алады.  

Иога – негізін  салған Патанджали. Сана мен тінді біріктіре отырып, сыртқы әсерлерден алшақтау. Веданы қабылдағандар бұл процесті мокшаға жету, яғни азаптан құтылу деп түсінген.  

Вайшешика (ерекшелік) – алғаш рет Канада жүйелі түрде  түсндіріп берген. Дүние тоғыз  субстанциядан: жер, су, жарық, ауа, эфир, уақыт, кеңістік, жан, ақылдан тұрады. Материалдық объектілердің бәрі алғашқы төрт субстанциялық атомдардан құралады. Атомдар мәңгі, көзге көрінбейді, бөлінбейді. Сол атомдардың бірігуін дүниежүзілік жан басқарады.  

Ведалар адамдардың қалай өмір сүу керектігі туралы түсінік беретін заңдылықты – дхарма дейді. Әркімнің дхармасы құдай, жанұя, көршілер алдындағы парыздары, әрекеттері болып табылады. Әрине әркімнің дхармасы варнасына байланысты қалыптаспақ. Дхарманы орындаған адам қайта өмірге келуден құтылады.  

Буддизм – талап–тілектен бас тарту жолы арқылы қасіреттен, азаптан арылып, Нирванаға («мәңгілік  рахат») жетуді көздейтін іни ілім әрі философия. Үндістанда б. д. д. 6-5 ғ. ғ. дүниеге келді. Қазіргі кезде  Цейлонда, Жапонияда, Қытайда, Непалда, Бирмада, Тибетте және т. б. елдерде ресми дін ретінде таралған. Негізін салушы «Будда» («нұрланған») деп аталған Сидхарта Гаутама. Ол қайғы–қасіреттен айырылу үшін имандылық, игі қасиеттерін жетілдіру жолдарын іздейді. өмірден баз кешіп, түлі рахаттардан бас тарту Нирванаға жеткізеді деп санады. Бірақ ол үшін «карма», яғни адам баласының қылығы дұрыстану керек. Сол бойынша адам қайта туудан («сансарадан») арылмақ. Будданың ілімінше адам баласы дүниедегі төрт ақиқатты түсінбей, сегіз игі жолды игермей сансарадан құтыла аомайды. 

Сансара – өмірге қайта келу, қайта туу айналымы. 

Карма – іс–әрекетіне байланысыты адамның болашағы анықталатын  заңдылық. Буддизмнің енгізгі идеасы – «орташа жол»: «рахаттану жолы»  мен «аскеттік жолдың» ортасы.  

Буддизмнің төрт игі ақиқаты: 

1.     өмір – азапқа толы; 

2.     азаптың себептері бар; 

3.     азапты тоқтатуға болады; 

4.     азапты тоқтататын жолдар бар.  

  

Ол азаптан  құтылу үшін сегіз сатыдан тұратын  жолдары: 

1.     дұрыс қабылдау (видение); 

2.     дұрыс ойлау; 

3.     дұрыс әрекет; 

4.     дұрыс өмір сүру салты; 

5.     дұрыс күш жұмсау; 

6.     ақылды дұрыс қолдану; 

7.     дұрыс ой шоғырландыру. 

  

Аталған сегіз  жолды дұрыс игерген адам «архат»  деп аталады, яғни қайта туу тоталады.  

Буддизмгің негізгі  екі бағыты бар: 

1.     Хинаяна 

2.     Махаяна. 

  

Махаяна –  адамды азаптан құтқарудың кең және еркін  жолдарын уағыздады. Басты қағидасы – әр адам Нирванаға жете алады, яғни өзін құтқара алады.  

Хинаяна –  Нирванаға  тек әдіс пен данагөй әрекет қана жеткізеді. Ақиқаттың жоғарғы жолы әдіс пен даналық шеңберінде, бағытында. 

Махаяна Үнді жерінің  солтүстігінде, хинаяна оңтүстік және оңтүстің–шығысында басымырақ таралған. 

Жайнизм – үнді философиясындағы ортодоксалды емес жүйелердің бірі. Б. д. д. 6 ғ. шамасында пайда болған. Негізін салушы – Вардхамана (Махавида–кейінгі атауы «ұлы тұлға»). Кейде Джина деп те аталады («карманы жеңген»).  

Вардхамана ( шамамен  б. д. д. 599-527 ж. ж.) кшатрия ортасынан  шыққан, 28 жасынан ел кезген аскетке  айналып, 12 жылғы үнемі діни жаттығулардан кейін «жоғары шындыққа» жетеді. Өмірінің басым көпшілігін өз монахтарының қауымдастығы қалыптастырған кзқарастады уағыздаумен өтеді.  

Ол жаңа діни философияны 24 тирханкалармен («жолды ашушылармен») бірге жасайды.  

Жайнизм ілімі  үшін адам өмірінің негізгі мақсаты – «босатылу».Жайнистер дүниедегі заттадың барлығы жанды деп есептейді.  

Құмырсқыны өлтірудің  өзі күнаға жатады. Ал егер өлтіріп  алса, кармасын төмендетіп алуы мүмкін. Ал жанның «босатылуы» тікелей карма  заңына байланысты.  

Жайнизмнің негізінде «таттвалар» – «мән» туралы ілім жатыр. Ола дүниені құрайтын негізгі материалдар, сонымен қатар білім құраушы ақиқат. Ең басыт екі татва – негізгі қасиеті, ерекшелігі таным болып табылатын джива (жан) және аджива (материалдық заттар). Материя – аңғаруға болатын түс, иіс, дыбыс және дәм сынды қасиеттері бар адживаның бір түрі. Ол атомдардан тұрады, сезім мүшелеріне әсер етеді, өзгерістерге ұшырайды, бастау мен соңы болмайды және оны құдай да жаратпаған. Бірегей немесе жалғыз жан, яғни құдай жоқ: тірі мәнге айналдырылған немесе айналдырылмаған орасан көп және өзгермейтін мөлшерде жан бар. Материя сияқты жанды да ешкім жаратпаған, әуелден бар және арқашан бола бермек. Жан бәрін білуі, біріне енуі, бәрінен құдіретті болуы керек, бірақ оның мүмкіндігі өзі өмір сүретін денемен ғана шектелген. Жайнизм этикасы бар тішілік иесіне зұлымдық жасамау туралы ілімге сүйенеді.  

Локаята –  Веда ілімдеріін жоққа шығарады. Чарвака  негізін салған лкояттардың пікірінше, брлық денелер махабхут деп аталатын төрт түпнегізден тұрады: ауа (ваю), от (агни), су (ап) және жер (кшита). Махабхуттар белсенді және әрекетшіл келеді. Ола өзіне тән күштің, белсенділіктің арқасында зара байланысқа түсіп, бірігіп, ыңғайы келгенде, бұрын өздерінде жоқ қасие – санаға ие болады. Ал денелер өлгенде, олар қайта бөлшектеніп, махабхуттармен бірге сана да жойылады.  

Локаяттар өмірдің  мәні бақытта, ал бақыт – ләззат деп түсінген. Табиғатты әлеуметтік құбылыстарды танып білуде ақылдан  сырт, сырт күш туралы ілімдерден, белсенділіктен еш пайда жоқ, білімді тек сезім мүшелері арқылы ғана ала аламыз. Кейіннен келе локаяттар суйшикши (нәзік) және дхурта (дөрекі) деп аталатын екі салаға бөлініп кетеді.  

Миманса- Прабхакара және Кумарила. Веда беделіне оралуға  шақырады. Олардың ойынша Ведалар- жоғары сезімдік субстанция, танымның көзі. 

Санкхья - негізін  салған Ишваракришна. Дүние- материалды бастама (пракрити) мен абсолютті  рух (пурушни) байланысынан әлем пайда  блды деген көзқарасты ұстанушылар.  

Ньяя - негізін  салушы Акшапада Готама. Ньяя ілімінде логика мен гнесология өте үлкен роль атқарады. Ньяя ілімінің тұжырымдауынша  атомдардан тұратын, олардың үйлесімі барлық нәрселерді құрайтын материалдық әлем бар.