Жұбағаңның Колбиннiң

Желтоқсанда жасындай жарқылдаған қайран Жұбағаңның Колбиннiң алдында сөйлеген сөзiнен үзiндi: «Маған бұл кездесу туралы хабарлағанда, мен өзiмнiң шешендiк өнерiм мен олимпиадиялық ұстамдылығыма онша сенiңкiремей, осы мiнбеден айтқым келетiнiмнiң кейбiрiн асығыс қағазға түсiрiп алдым. Мен ойлаймын, дұрыс па, әлде ағаттық па, бiлмеймiн, әңгiме тек риясыз, мейiлiнше, ашық, жүрекжарды болуы, адам бiрдеңеден қателесiп кетем бе және бiр-бiрiмiзге жақпай қаламыз ба деген әйеншектеуiнсiз болуы керек. Алайда, мұндай жағдайда көбiнесе үндемей қалған немесе көлгiрсiген, ыққа жығылған, iстен гөрi ұрандар туралы көбiрек сөз қозғайтын адамның ұтатыны бiзге түсiнiктi.