Дауыстылардың бір-бірімен үндесуі

Сингармонизм (грек. sun- бірге және harmonia – байланыс, үндесу) – түркі тілдеріне тән аса күшті заң. Осы уақытқа дейін сингармонизм дауысты дыбыстардың үндесуі немесе буын үндестігі делініп келеді: «түбірдегі дауысты жуан жуан (не жіңішке) болуына қарай оған тікелей көршілес қосымшадағы дауысты да тиісінше жуан (не жіңішке) болуы алдындағы өзімен тетелес қосымшамен байланысты; біртіндеп, сатылап барып бір буын екінші буынды ілестірумен барабар, сөздерге барлық буындарға арқау түбірдің дауыстысы». Яғни қосымшадағы дауыстының сипаты түбірдегі дауыстыға байланысты, бірімен бірі үндесіп тұрады.

Кіріспе
І. Сингармонизм
1.1. Сингармонизмнің басты фонологиялық қызметі.
1.2. Сингармонизге байланысты қолданытлатын терминдер.

ІІ. Дауыстылардың бір-бірімен үндесуі
2.1. Лингвальдық сингармонизм
2.2. Ерін үндестігі немесе лабиальдық сингармонизм

Қорытынды

Қолданылған әдебиеттер тізімі.