Автор: Пользователь скрыл имя, 23 Ноября 2011 в 22:43, реферат
Кожны год у цёплыя травеньскія дні грукоча салют перамогі, ідуць па вуліцах гарадоў людзі сівізною на скронях і толькі ордэны на грудзі - нямыя сведкі таго, што прыйшлося перажыць гэтым людзям. З кожным годам іх усё менш ветэранаў Вялікай Айчыннай. І ўсёткі яны жывыя, разам з імі ўспамінамі відавочнікаў таго самага страшнага ў гісторыі сусветнага кровапраліцця. Ветэраны ідуць па вуліцах гарадоў, і на ўсмешлівых тварах я бачу боль скрозь слёзы радасці.