Автор: Пользователь скрыл имя, 04 Января 2012 в 23:53, творческая работа
Адным з рухавікоў сацыяльна-эканамічных зменаў, якія адбываліся ў Вялікім Княстве Літоўскім ў другой палове 18 стагоддзя, былі асветніцкія ідэі. Асветніцкай плыні уласцівай была вера ў прагрэс, у непарыўную сувязь паміж адукаванасцю і дабрабытам, у людскі розум.
Нягледзячы на тое, што перадавая заходнееўрапейская думка знаходзіла прыхільны водгук сярод адукаваных людзей Рэчы Паспалітай, далучэнне шырокіх пластоў грамадства да ўніверсальных культурных стандартаў адбывалася марудна.
Факт існавання капэлы і запрашэння артыстаў дазволіў Тызенгаўзу падумаць пра заснаванне тэатральнай школы, якая адчыніла свае дзверы ў верасні 1774 года. Вучылася ў школе музычна адораная моладзь. На працягу 1774-1776 гадоў Тызенгаўз сабраў каля 50-60 прыгонных юнакоў і дзяўчат. Раўназалежна з адкрыццём школы падскарбій узяўся здзяйсняць яшчэ адну задуму – пастаноўкі оперных спектакляў, на што не шкадаваў грошай. Вядома дакладна, што першыя тэатральныя спектаклі адбываліся ў 1774 годзе.
Калі ў 1780 годзе Тызенгаўза зналі з пасады, заснаваная ім медычная школа была пераведзеная ў Вільню, дзе на яе базе стварылі медычны факультэт будучага Віленскага ўніверсітэта. Туда же былі перавезеныя і ўсе рэдкія расліны, якія знаходзіліся ў батанічным садзе. С падзеннем Тызенгаўза ўсё зробленае ім прыйшло ў заняпад. Засталося толькі некалькі будынкаў ды развалін і сляды мінулых аграмадных пабудоў на Гарадніцы і каля яе.