Қоғамдық өндіріс

Жоспар

  Kipicпe 3

1. Қоғамдық өндірістің негізделу концепциясы. 4

1.1. Қоғамдық өндірістің түрлері, даму кезеңдері 4

1.2. Қоғамдық өндірістің негізгі факторлары, өзара 
байланысы. 8

2. Қоғамдық ұдайы өндіріс. 13

2.1. Қоғамдық жай ұдайы өндірістің дамуы. 13

2.2. Қоғамдық ұлғаймалы ұдайы өндірістің дамуы. 15

2.3. Қоғамдық ұдайы өндіріс тиімділігінің

      экономиканың көрсеткіштеpi. 17

3. Қоғамдық ұдайы өндірістегі экономикалық 

дағдарыстар 19

      Қорытынды 22

      Пайдаланған әдебиеттер 23

     Қосымшалар 24 
 

    
 
 
 

Kipicпe

      Қоғамның өмip cүpyi үшін өндіріс уздіксіз болуға тиіс. Өз жаңаруының үздіксіз тасқынында қарастырылатын өндіріс процесі деп аталады. Өндіріс сияқты, ұдайы өндірісте әрдайым қоғамдык сипатта болады, өйткені ададар материалдық  игіліктерді   өндіреді   және   шығарады,   табиғаттың   дүлей күштеріне қарсы күресіп, оларды бірлесіп пайдаланады.

     Әрбір    қоғамдық    -    экономикальқ    формацияда    өндіріс    кұрал- жабдьқтары мен тұтыну заттарын ұдайы өндірумен қатар сол формацияға тән өндірістік қатынастарды ұдайы өндіру ici де жүзеге асырылады.

     Қоғамдьқ ұдайы  өндірістің екі түрі  мәлім:  жай ұдайы өндіріспен ұлғаймасы ұдайы өндіріс.

     Өндіріс процесінің, өзгермейтін көлемде жаңаруын жай ұдайы өндіріс деп атайды.

     Ал, ұлғаймасы ұдайы өндіріс деп өндіріс процесінің өскелең ауқымда жаңаруын түciнeдi.

     Сондықтанда, жұмыстың жазылу барысында, тақырыптың мазмұнын ашуда, келесідей міндеттер алға қойылған: 1) қоғамдық ұдайы өндірістің даму концепциясын көрсету; 2) жай және ұлғаймасы ұдайы өндіріске жан-жақты талдау жасау. 
 
 
 
 
 

1. Қоғамдық өндірістің негізделу концепциясы

1.1. Қоғамдық өндірістің түрлері, даму кезеңдері

   Ғылыми әдебиеттерде және оқулықтарда адамзат қоғамының тарихында қоғамдық өндірістің eкi түpi бар:

а) натуралды шаруашыльқ;

б) тауарлы шаруашылық.

   Натуралды шаруашылық қоғамдық өндірістi ұйымдастырудың ең ертедегі түpi болып табылады.

   Алғашқы қауымдағы адамның еңбек құрал-сайманынсыз қарапайымдылығы оған өнімді тек өзінің тұтынысы үшін жасауға мүмкіндік береді.

   Натуралды шаруашылық алғашқы қауымдық, құл иеленушілік және феодалдық өндіріс әдісінде басым болады. Алғашқы қауымдық құрылыстың ыдырауы кезеңінде еңбек өнімінің 6ip бөлігі тауарға айналады. Бұл мал шаруашылығының егін шаруашылығынан бөлісуінен туындап, еңбек өнімділігінің өcyiнe және өндірушілердегі артық өнімнің құрылуына алып келеді. Өз кезегінде бұл олардың арасында айырбасты жағдай жасап, тауар өндірісінің дамуына түрткі болды.

   Keйініректe қол өмірінің егіншіліктен бөлінуі және сауданың оқшаулануы тұрақты айырбасуға, жеке меншіктің пайда болуына жағдай жасады.

   Тауар өндipici капиталистік өндipic әдісінде өзінің дамуының жоғарғы түріне қол жеткізеді және жалпылама сипатка ие болады.

   Өндірісті ұйымдастырудың натуралды түpi  қaзipгi жағдай да орын алуда. Мысалы, бақшагердің натуралды шаруашылығы - өнімді тек өзi үшiн өндipy, егер өнімнің 6ip бөлігін сату үшін бағытталса, онда ол ұсак тауар айналады. 
 

   Қазіргі қоғамдық өндіріс - бұл дамыған тауар өндірісіндегі тереңдеген еңбек бөлінісінің болуы және оның мамандануы. Еңбек бөлісі өндірістін өсуімен барынша көп түрленеді және бөлшектене бастайды. Бұл процесс барлық қоғамдық өндіріс саласында, әсіресе өнеркәсіпте - өте көрнекілікпен байқалады. Мысалы ретінде салалық және iшкi салалық мамандандыруды айтуға болады. Машина жасауды алатын болсақ мұндағы мамандану өте кен ауқымы; энергетикалық машина жасау, көліктің машина жасау, ауылшаруашылығы машинасын жасау т.б. Жеңіл өнеркәсіпте текстиль, тоқыма, тігін өнеркәсібі т.б. Тамақ өнеркәсібінде нан, кондитер ет және сүт өнеркәсіптері т.б. еңбек бөлісі мен оның мамандануының дәрежесі тереңдесе, онда нарықта жұмыс жасайтын кәсіпорынның тауарлық дәрежесі жоғарылайды және нарық мөлшері артады.

   Тарихи  тағылым көрсеткендей, тауар өндipiciнiң пайда болуы төмендегідей үш жағдайда жүзеге асады:

• бipiншi ең ipi қоғамдық еңбек бөлінісінің болуы;
• алғашкы тұрмыстық қауымдастықтың койнауында жеке меншіктің пайда болуы;
• тауар өндірушілердің экономикалық оқшаулануы.

   Тауар өндірісінің eкi түpi бар: жай және капиталистік . Олар 6ip типті, ce6e6i олардың негізінде өндіріс құрал-жабдығына деген жеке меншік жатады және ол екеуінде өндірілген өнімді сату үшін өндіреді. Соған қарамастан олардың өз арасында айырмашылықтар бар. Жай тауар өндірісінде өнім тауар өндірісінде өнім тауар өндірушінің өзіндік еңбегімен жасалады. Мұнда жұмыс күшін жалдау жоқ. Капиталистік тауар өндірісінде өнімді өндіріс құрал-жабдығы жоқ жалдамалы жұмысшы жасайды.

   Сөйтіп, қaзipгi нарықтық қатынастар тек қана кәсіпорын шаруашылықтың жоғарғы тауарлық деңгейінің және тауар өндірушілердің экономикалық оқшаулануының негізінде қалыптасады, яғни еркін кәсіпкерлік пен жеке меншік арқылы деген сөз.

   К.Маркс  қоғамдық өндірістің өзара тығыз байланысты екі жағын: өндіргіш күштер мен өндipicтiк қатынастарды ашты. Өндіргіш күштерге өндipic тәжірибесін, еңбек дағдыларын меңгерген және осы өндіріс құрал-жабдықтарын icкe қоса алатын адамдар жатады. Адамдар - қоғамның өндіргіш күштерінің негізгі элементі. Сондықтан өндіргіш күштерді тек қана техникаға және өндірістің басқа материалдық элементтеріне  дұрыс емес. Өндіргіш күштер тек қоғамдық өндіргіш күштер ретінде ғана болады. Табиғатпен белсенді өзара қарым-қатынас жасай отырып, адамдар сонымен 6ipгe өзара қоғамдық қатынастар да жасайды, ал осы өзара қарым-қатынастың өзi де әлгі қоғамдық қатынастардың арқасында мүмкін болады. Материалдық өндіріс процесінде адамдардың epкi мен санасынан тез көрінетін белгілі байланыстар мен қатынастар қоғамдық-өндірістік немесе экономикалық қатынастар деп аталады.

   Адам  қоғамның дамуының негізгі материалдық өндіріс құрайды. Материалдық және рухани игіліктер өндірісін тоқтатқан болса, онда адам қоғамы жойылып кеткен болар еді.

Материалдық өндірістің саласы - халық шаруашылығы салаларының төмендегідей материалдық игіліктер өндірісі (өнеркәсіп, ауылшаруашылығы, құрылыс) және материалдық қызмет көрсету саласы бойынша (өнім қозғалысын тұтынушыға дейін қамтамасыз ететін көлік пен сауда, коммуналды шаруашылық, тұрмыстық қызмет көрсету - т.б.) екіге бөлінеді.

   Қaзipгi қоғамдық өндірістің құрылымын №1 Кестеден көруге болады.

   Қaзipгi қоғамдық өндіріс құрылымына материалдық өндіріс салаларынан басқа, материалдық емес өндіріс салаларда бөлінеді. Оларда ерекше материалдық емес игіліктер жасалады, сондай-ақ материалдық емес қызмет көрсету - денсаулық сақтау, білім, ғылым және басқалары бар бұлар бұрын өндipicтiк емес салаға жаткызылған. Ғылыми зерттеудің көрсеткеніндей, білім, ғылым, денсаулық сақтау, мәдениет материалдық өндipic тиімділігіне үлкен әсер етеді. Солайда тікелей емес, қоғамның басты өндіргіш  күші - адам  арқылы жанама түрде әсер етеді.  Бүгінде қaзipгi қоғамдық өндірістің алдында төмендегідей маңызды мәселелер тұр: а) өндірістің тиімділігін арттыру; ә) өндірістің эколгиясын сауықтыру; б) гуманизациялау мәселесі, яғни өндірісте адамға 6ip қалыпты жағдай жасау. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

1.2. Қоғамдық өндipicтiң нeгізгі факторлары, өзара байланысы

   Өндіріс - бұл қоғамның дамуы мен өмip cүpyi үшін қажетті материалдық және рухани игіліктерді құру процесі. Өндіріс ұғымы жалпы алғанда - бұл абстракция, 6ipaқ ақылға сыйымды абстракция, ce6e6i ол шын мәнінде жалпылама мағынаны білдіреді және өнеркәсіп, ауылшаруашылығы, құрылыс сияқты жиынтық өндірісте көрінеді.

   Өндіріс 6ip мезгілде тұтыну процесінде бола алады. Өсімдік химиялық элементтерді тұтына отырып, өзін-өзі ұдайы өндіреді. Адам тамақтану процесінде өзінің тәнін ұдайы өндіреді. Өнеркәсіп өндipici жұмыс күшін, шикізат пен материалдарды тұтына отырып, материалдық игіліктерді ұдайы өндіреді. Тұтынусыз - өндipici процесі жоқ..

   Өндipic процесі тек қана үш факторлардың - адамның жұмыс күшi, еңбек заты мен еңбек құралдары - өзара іс-әрекеті арқылы жүзеге асуы мүмкін.

   Бipiншi фактор жеке түрде жүзеге асса, eкiншici мен үшiншici - өндipic процесінің заттық факторы ретінде icкe асады. Осы жағдайды ескере отырып келесіде экономикалық ой-пікірлерге тоқтауға болады, яғни қоғамдық өндіріс түрлері қандайда болмасын - жұмысшы мен өндіріс құрал-жабдығы үшін оның факторы болып табылады.

   Жұмыс күшi - бұл адамның дене және рухани қабілеттілігінің жиынтығы және оны өндіріс процесінің (жиынтығы) материалдық игіліктер мен қызмет көрсетуінде қолданады. Өндіріс процесі жүзеге асуы үшін, жұмыс күшi әp6ip кезде ic-әрекетте болуы қажет, басқаша айтсақ, тұтынылуы керек.

   Қaзipгi кезде еңбек затының өзі көп жағдайда бұрынғы еңбектің өнімі болып табылады. Мысалы, машина жасау зауытындағы металл құрылыстағы цемент, тоқыма фабрикаларындағы    мақта және т.б.  Бұлардың барлығы түптеп     келгенде  табиғат  қорынан  адамның табиғи   мүшесінің жалғасы ретінде жүзеге асады және оны еңбек процесінде қолданады.

   Еңбек құрал-саймандары бұл әртүрлі механизм мен машина, инструмент пен қажет тетіктер, двигатель, жеткізетін құрылыс және т.б. нәрселер. Еңбек құрал-саймандарының даму деңгейі көп жағдайда өндipicтe жүзеге асатын адамдардың арасындағы қатынастар көрсеткіші болып табылады. Машина өндipici жағдайында механикалық еңбек құралдары үш компонентті машина жүйесінде дамиды; жұмыс машинасы, двигатель, жеткізетін құрылым. Ғылыми-техникалық революция бұған жаңа компонентті қосты - электронды басқару құрылымын және ол ой еңбегі қызметінің формалды икемге келетін жұмысын атқарды. Осы компонентті қолдана отырып, жұмыскер жайлап тікелей өндіріс процесінен шығады және өніммен қатар тұрады. Нәтижесінде технологияда түбегейлі өзгереді.

   Еңбек заты мен құрал-саймандар 6ipгe өндіріс құрал-жабдықтарын құрайды.

   Әp6ip адам жеке жұмыс істейді, 6ipaқ барлық еңбек процесі ұжымда қоғамда жүзеге асады. Өндіріс әрқашан қоғамдық сипат алып, оның eкi жағы болады: өндіргіш күштер және өндірістік қатынастар.

   Өндіргіш күштер - бұл өндіріс құрал-жабдықтары, ең алдымен еңбек құралдары, сонымен қатар материалдық игіліктерді өндіретін адамдар. Адамдар коғамның басты өндіргіш күшi, олар ғана өндіріс құрал-жабдығын icкe қосады. Өндіргіш күштер де ерекше орынды жер алады. Keй6ip салаларда ол еңбек заты ретінде қолданылады, басқасында - басты еңбек құралдары ретінде.

   Келтірілген өндіріс факторының классификациясы мәңгі қатып қалған болып табылмайды.

   Маржинализм теориясының топтауынша қоғамдық өндірістің негізгі төрт факторын көрсетеді: жер, еңбек капитал және кәсіпкерлік қабілеттілік. Жер табиғи фактор ретінде қарастырылады. Бұған табиғат байлықтары, пайдалы қазбалар қоры, орман мен жыртуға жарамды жерлер т.б. жатады.

   Жер—шаруашылықты жүргізудің табиғи объектісі,   ол   меншік   және   жерді пайдалану объектісі болып табылады. Heгiзгi құрал-жабдық құрамында жер өтемпұлдық жарна аударылмайтын жылжымайтын мүлік ретінде бағаланады.

   Капитал - бұл машина, құрал-жабдықтар, қойма, көлік және байланыс құралдары. Капитал кең мағынада алғанда - табыс және алатын нәрселердің бәpi немесе адам ретінде тіршілік әрекеті барысында тауарлар, өнімдер т.б. өндіру, қызметтер көрсету үшін жасаған ресурстар; тар мағынада алғанда -табыстың жұмыс icтeп тұрған қайнар көзi, ол icкe өндipic - құрал-жабдығы, ақшалай қаражат зияткерлік меншік түрінде жұмсалады.

   Еңбек адамның ақыл-ой және дене қызметтерін көрсетеді. Адам еңбегі әрқашанда ойланып істелетін, мақсатқа сәйкес қызмет етеді. Еңбек өндірістіңғ тиімділігін арттырудың тұрақты колданыстағы фактоы. Адам еңбегінің ресурстары. Ол ресурстардың көлемі биологиялық және әлеуметтік процестермен анықталады. Өндірістің осы факторы әкeлeтiн табыс-жалақы. Бұған дене еңбек жұмыскерлерінің жалақысы сенілді, ақыл-ой қызметкерлерінің жалақылары да кipeдi. Әp6ip адамның жұмыс күш немесе еңбекке қабілеті болады. Еңбек жұмыс күшін тұтынуды біллдіреді.

   Кез-келген қоғамда еңбекке мәжбүрлеу бар. Ерте кезеңдерде бұл экономиканың сипаттан тыс, яғни құлдың қожайынына тәуелділігімен көpiнeтiн. Экономикалық мәжбүрлеу жалданбалы еңбек категориясымен байланысты. Жалданбалы еңбек пайда болуы үшiн екі шарт қажет; жеке бас бостандығының болуы және өндipic құрал-жабдықтарына меншігінің болмауы, яғни өзінің iciн ашуға мүмкіндігінің болмауы. Осындай жағдайларда адам жұмысқа жалдануға мәжбүр болады. Осы кездегі еңбекке түрткі болатын басты нәрсе материалдық сыйақы алуға тілек немесе ынта.