Қазақстандағы жергілікті өзін-өзі басқарудың құқықтық негіздері

Қазақстан Республикасының Конституциясы  жергілікті басқару органдары деген  жалпы атаумен жергілікті өкілетті органдар мен жергілікті атқарушы органдарды біріктірді Осыған байланысты жергілікті мемлекеттік органдардың кейбір ерек-шеліктерін атап көрсетейік

Бірінші ерекшелік —  жергілікті өкілетті органдар жергілікті мемлекеттік басқару органдары  болып есептеледі Жергілікті өкілетті органдар қызметішң баскарушылық сипаты осымен танылады

Екінші ерекшелік —  жергілікті мемлекеттік органдарды тікелей халық құрса да, ол мемлекеттік  басқару органдары болып есептеледі

Екеуі де жергілікті басқару органдарына  жатқанымен, жергілікті өкілетті органдар ұйымдық жағынан жергілікті атқарушы билік органдарымен байланысты емес, ол — үшінші ерекшелік

Төртінші ерекшелік  — жергілікті мемлекеттік баскару  органдары ұйымдық-кұқықтық қатынаста  тікелей халық арқылы жүзеге асырылатын жергілікті өзі-өзі баскарумен байланысты емес

Жергілікті басқаруды жетілдіруде басты мәселе қаржымен байланысты. Жергілікті бюджеттердің табыс көздерін анықтау, оларды жұмсау, басқару деңгейлері арасында өкілеттіктерді бөлу мен олардың қаржылық мәселелерін шешу барысында бюджетаралық қатынастар мәселесі  туындайды. Елімізде бюджетаралық қатынастарды заңды түрде реттеу "Бюджет жүйесі туралы" алғаш қабылданған Заңнан басталды. Бұл заң жергілікті бюджеттердің республикалық бюджетке тәуелсіз екендігін анықтап, төменгі деңгей бюджеттерінің қалыптасу процесіне жоғары органдардың араласуына тыйым салды, сондай-ақ жергілікті бюджеттерде қалған артық қаржыларды республикалық бюджетке алуды заңсыз деп жариялады.

Елімізде мемлекеттік  басқару жүйесіне көптеген жаңа механизмдер  енгізілу үстінде. Бұл құбылыстың негізгі  ағымдарын анықтап, белгілі қорытындылар жасауға мүмкіндігіміз бар екендігі талас тудырмайды. Дәл қазір жергілікті басқару жүйесі қалыптасып бітті деуге де негіз бар. Жергілікті басқару мәселесі  күн тәртібіне нық қойылып, оны жетілдіру жолдары жан-жақты талқыланып, тиісті шешімдер қабылдануда.

Жергілікті мемлекеттік  басқаруды жетілдіру барысында  көптеген мәселелер оң жолға қойылып  келеді. Жергілікті басқарудың басты  объектісі жергілікті шаруашьшық ауыл шаруашылығына негізделген. Оны  мемлекет тарапынан реттеу әкімшілік әдістермен де жүзеге асып келеді. Оған «Қазақстан Республикасының агроөнеркэсіп кешенін және ауылдық аумақ-тарды мемлекеттік реттеу» туралы Заңы нақты дәлел бола алады. Агроөнеркәсіп кешенін және ауылдық аумақгарды мемлекеттік реттеудің мақсаты - ауылдық Аумақтық әлеуметтік, инженерлік инфрақұрылымдарын дамыту, мемлекеттік азық-түлік қауіпсіздігін қамтамасыз ету, агроөнеркәсіп кешенінің экономикалық және әлеуметтік тұрақты дамуын қамтамасыз ету, ауыл шаруашылығы өнімін өндіру және оны өңдеуде бәсекеге қабілеттілігін арттыруға экономикалық жағдай жасау болып табылады. Агроөнеркәсіп кешенін және ауылдық аумақтарды мемлекеттік реттеудің негізгі қағидаларының бірі — мемлекеттік басқару деңгейлері арасында өкілеттіктерді ажырату.

Пайдаланған әдебиеттер тізімі

1. Танкиева А.Қ. Жергілікті басқару және оның өзекті мәселелері А. 2008
2. Есімов А. Ауылдык аумактарды дамыту багдарламасы ауылдың тіршілігі мен тұрмысын үйлестіріп, дамуына жол ашады // Егемен Қазакстан, 23.07. 2003.
3. Пірназар С. Жергілікті биліктің жауапкершілігі // Егемен Қазакстан, 19.04.2006 ж.
4. Сәдіркызы Г. «Жергілікгі өзін-өзі баскару...» // Егемен Қазакстан, 21.10.2005 ж.
5. Баскаруды жетілдірудің бастаулары // Егемен Қазақстан, 7.06.2006 ж.
6. Дәулетбаева Б. Жергілікті өзін-өзі баскару // Дала мен қала, 2.06.2006 ж.
7. Есали А. Жергілікті өзін-өзі баскару ірі қалаларда калай шешіледі? // Егемен Қазакстан, 3.06.2006 ж.
8. Келімбетов Қ. Өкілеттіктерді айқын ажырату - бүгінгі күннін басты мәселесі  // Егемен Қазакстан. - 2.07.2002.
9. Жоламан. Децентрализация государственной финансовой системы РК как источник экономического роста. Фонд Сорос - Қазақстан. №3,2001.
10. Нүкенов А. Жергілікті баскаруды жетілдіру мәселелері // Саясат. -2003. №7.
11. Рудебек К. Финансы местного самоуправления: Шведский опыт // Финансы. - 1998. №4. 618.
12. Байсалбаева Т. Малые города: характеристика развития социальных индикаторов в период 1960-1990 гг. // Поиск. - 2003. №1. 20-бет.
13. Региональная политика Республики Казахстан: экономический механизм реализации / Отв. ред. М.Б. Кенжегузин. Алматы: Институт экономики Мн-АН РК. - 1998.41-42 с.
14. Есенугелов А. Долгосрочная стратегия развития экономики и размещения производительных сил в Казахстане // АльПари. - 2000. №6.4-5 с.
15. Н. Искаков, В. Марков, К. Берентаев. Методические подходы к прогнозированию развития и размещения производительных сил Республики Казахстан // АльПари. - 2000. №3-4.
16. Бурлаков И.Н. Модернизация системы регионального и местного самоуправления в Казахстане. Институт экономики МОН РК. Астана, 2006 г.