Фальцификасия тарихы
Тұтынушылар тауар
фальсификациясымен алғашқ тауар
нарығы кезін де ұшырасты. Фалсифиацияға
ұшыраған тауарлар тұтынушылардың денсаулығына
зиян келтіретініне байланысты фалсификация
жайындағы заңдық актілерде көрсетілгендей
өндірушілер мен жеткізушілер тұтынушыларға
тауар жайында жалған ақпарат бермеуі
тиіс. Егер мұндай жағдай болатын болса
бұл заң бұзушылық болып саналады. Германияда
осы заң шеңберінде азық-түлік тауарларына,
ойыншықтарға, түс қағаздарға, бояуларға
және де азық-түлік салатып ыдыс-аяқтарға
және тағы басқаларға құқықтық қорғаушыларды
тағайындады. Бұл заң тауар фалсификацияларын
жүргізгені үшін, тауарларды салылымға
жібергені үшін қатаң жаза қолданды. Заң
да көрсетілгендей заң бұзушыларға 150
марокқа дейін ақшалай төлем ақы және
тұтқындалу, сонымен қатар заң қорғаушылардың
көрсеткен құқықтық анықтамаларын бұзғандығы
үшін, жалған азық-түлік тауарларын сақтағаны
жіне сатуға жібергені үшін ақшалай төлемақы
1500 марок және 6 айға дейін бас бостандығынан
айыру көзделген.
Азық-түлік тауарларының
фальсификациясы туралы заң XIX ғасырда
көптеген еуропалық елдерде - Францияда
(1851 ж.), Италияда(1890 ж.), Бельгияда (1891
ж.), содан кейін Англияда, Австрияда,
Швейцарияда қабылданды. Бұл елдердің
заңдарында көрсетілгендей фальсификасияланған
тауарлар үшін өте қатаң жазаларды қолдану,
яғни фальсификацияланған таурды қолданған
тұтынушыға тигізген залалына байланысты
ақшалай төлем ақы, азаматтық құқығынан
айыру, лауазымды атағынан айыру, тұтқындау
және бас бостандығынан айыру көзделген.
Айта кететін
жағдай кейбір еуропалық елдерде
тауар фальсификациясы әтрүрлі
қабылданды, соған байлансты қолданылатын
жазалардың түрлеріде жеңіл болды.Следует
отметить, что понятие фальсификации товаров
трактовалось в различных европейских
странах по-разному, в соответствии с этим
и различным было наказание за подделку
пищевых товаров. Мысалға Англия мен
Австрияда фальсификайияға өте қатаң
мән бермегендіктен, бұл елдерде және
бұл жұмыстар әдейіленіп жаслынбады деген
түсінікпен жаза түрлері де жеңіл болды.
С этой точки зрения наиболее легкими
были наказания в Англии и, поскольку законодательство
этих стран ограничивало понятие фальсификации,
исключая из своих положений случаи неумышленной
продажи по незнанию фальсифицированной
продукции.
Германияда сатушының
фальсификацияланған тауарды анықтай
алмауы оны жазадан босатты.
Ресейдің архивтік
құжаттарынан көргеніміздей Ресейдегі
тауар фальсификациясы бұрыннан белгілі
болған, және соған байланысты тұтынушылардың
құқығын қорғайтын көптеген заң жобалары
қабылданған.
Петр I кезінде
нарыққа шығрылатын азық түлік тауарлары
туралы бірнеше заңдар енгізілді.
1718 ж. указ бойынша
тексеістен өтпеген сиыр еттерін
және аурып өлген малдардың
еттенін сатуға жібергендігі
үшін дүре соғылды, жер аударды, және
ең ауыр жаза - өлім жазасына кесу болды.
XVIII ғасыр, және Х1Х
ғасырдың басында қаншалықты ауыр жаза
қолдансада тауар фальсификациясы жалғаса
берді. Соған байланысты құқық қорғау
орындарына көмек ретінде сапалы тауарларды
қадағалайтын арнайы органдар тағайындалды.Однако,
несмотря на тяжесть наказаний, создание
учреждений в помощь полиции и специальных
служб, осуществляющих надзор за доброкачественностью
продукции, проблема с фальсификацией
пищевых продуктов оставалась острой
и в середине. Свидетельством этому служит
принятие указов, датированных 1837, 1841,
1861, 1866 гг. Так, согласно Уставу о наказаниях,
налагаемых мировыми судьями (1855 г.), устанавливался
штраф до 100 рублей на виновных за "приготовленные
к продаже или продажу съестных припасов
или напитков, вредных для здоровья или
испортившихся, а равно подделку посуды
из вредных для здоровья материалов"
(ст. 115) или предусматривался арест сроком
до одного месяца.
XX ғасырдың басында
Ресейде тағыда тауар фальсификациясы
белгілі болды. Проф. П.Е. Таиров винолардың
фальсификаиясы жайында ақпараттар жинап
жүріп елдегі белгілі ғалымдарға барып
жасанды тауарлар жөнінде не ойлайтынын
және өздерінің тәжерибесінде кездескен
жалған тауарлар туралы айтуын сұрайды.
В.Е.Таиров жинаған мәліметтер негізінде
"Азық-түлік тауарларының фальсификациясы"туралы
заң жобас жасалынған болаты. Бірақ бұл
заң қабылданған жоқ. В Венгрии, в отличие
от России, все эти добавки, перед тем как
их использовать в пищевых продуктах,
предварительно проходят полные клинические
испытания на безвредность. Мы же открыли
полностью свои границы для этих фальсификаций.
При этом многие пищевые добавки, запрещают
добавлять в отечественные продукты, а
вот импортные продукты, выработанные
с этими добавками в подпольных цехах
за рубежом, разрешено ввозить и реализовывать
на территории России. В настоящее время
появляется необходимость вновь, с учетом
исторического опыта по проблемам фальсификации,
издавать подобные пособия, как для специалистов,
так и для потребителей. В нашей российской
действительности, когда контролирующие
органы используют только фискальные
мероприятия по борьбе с фальсификаторами
и информируют только сами себя, потребитель
должен сам обезопасить свою жизнь.