Қазақ хандығының құрылуы

Жоспар:

1. Кіріспе.
2. Қазақ хандығының құрылуы.
3. Қазақ хандығының құрылуының саяси тарихы.
4. XVI - XV ғасырлардағы Қазақстан аумағындағы феодалдық мемлекеттердің саяси дамуының заңды нәтижесі.
5. Ақ Орда мемлекеті (ХІІІ-ХҮ ғ. басы).
6. Алтын Орда (1243 ж. – ХV ғ. ортасы).
7. Моғолстан (XIV ғ. ортасы - XVI ғ. басы). 
8. Көшпелі өзбектер мемлекеті (1428 - 1468 жж.) немесе Әбілхайыр хандығы.
9. Ноғай ордасы (Маңғыт үйі) - XIV ғасырдың соңы XV ғасыр. 
10. Сібір хандығы (XV ғ. соңы –XVI ғ.). 
11. Пайдаланылған әдебиеттер.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

КІРІСПЕ

Әрбір халықтың жеке халық  болып қалыптасуы үшін көптеген тарихи кезеңдерді басынан өткізуіне тура келеді. Бұл күрделі процесс бір  немесе екі ғасырдың ішінде болмайды, халық болу үшін бірнеше ғасырларды керек етеді. Мысалы, Қазақстан жерінде  халық болып құрылу процесі алғашқы  қауымдық құрылыс ыдырап, одан кейін  қола дәуірі мен (б.д.д. II-I м.ж. кезеңі) темір  дәуірі (б.д.д. VII-IV) кезеңдермен, немесе бұл кезде өмір сүрген ру-тайпалардың  өсіп-өркендеуінен басталады.

Олар Қазақстанның ұлан-ғайыр  территориясын ежелден мекендеген байырғы (автохонды) тайпалар мен тайпалар бірлестіктерінен құралған. Орта Азия мен Қазақстанның ерте дәуірдегі  кезеңдерінзерттеп жүрген ғалымдардың  пікірлеріне қарағанда, біздің жерімізде  қола дәуірі (Андрон, Беғазы-Дәндібай мәдениеттері) мен темір дәуірінде өмір сүрген тайпалардың (сақ, сармат т.б.) иран тілдес болғандығы айтылады.

Сондай-ақ, ғалымдардың көрсетуінше  бұл кездегі тайпалар антропологиялық  жағынан монголоидтық белгілері  бар европеидтік нәсілдер екендігі көрсетіледі. Қазақ халқының бастауы  болып табылатын, сақ тайпаларының тікелей жалғасы болып үйсін, қаңлы тайпалары саналады. Оны  қытай деректері “Өзі сары, көзі көк, ат жақты сэ (сақ) тайпалары үйсіндердің  арасында жүр” – деп көрсетеді. Қазақ халқының шыққан тегі туралы көптеген аспектілері ішінен өзекті ретінде лингвистикалық және антропологиялық  мәселелерін бөлшектеп алған  жөн.

Орта Азия мен Қазақстан  өңірінде осы екі процестің екеуі  де қатар дамып отырған. Қазақстанның ертедегі тарихын екі аумақты  кезеңге: үнді-еуропалық және түріктік кезеңге бөлуге болады. Бірінші кезеңде  лингвистикалық тіл жағынан Қазақстан  тұрғындары үндіеуропалық топтың ежелгі иран тобына кіреді, яғни бұл кез  б.з.д. III-I мыңжылдықтарды қамтиды. Екінші кезеңде Қазақстан территориясына шығыс жақтан көптеген көшпелі тайпалардың  соның ішінде ғұндардың Батысқа  қарай қоныс аударуына байланысты, сақ және сармат тайпаларының жалғасы  – үйсін мен қаңлылар ғұн тайпаларымен араласып, ассимиляцияға түскен.

 

 

 

 

Қазақ хандығының пайда болуы  Қазақстан жерінде 14-15 ғғ. болған әлеуметтік-экономикалық және этникалық-саяси процестерден туған заңды құбылыс. Өндіргіш күштердің  дамуы, көшпелі ақсүйектердің экономикалық қуатының артуы, феодалдық топтардың  тәуелсіздікке ұмтылуы, осы негізде  Әбілхайыр хандығы мен Моғолстан  арасындағы тартыстың өршуі, әлеуметтік қайшылықтардың үдевІ 15 ғ. 2 жартысында бұл мемлекеттердің құлдырап ыдырауына  апарып соқтырды. 

 

Әсіресе Әбілхайыр (1428-1468) Жошы-Шайбан- Дәулет-Шайх оғланның ұлы хандығы  өте нашар еді. Территориясы батысында  Жайықтан бастап, шығысында Балқаш көліне дейін, оңтүстігінде Сырдың төменгі  жағы мен Арал өңірінен, солтүстігінде  Тобылдың орта ағысы мен Ертіске  дейінгі жерді алып жатты.Бір  орталықа бағынған мемлекет болмады. Көптеген ұлыстарға бөлінді. Олардың басында  Шыңғыс әулетінің әр тармақтағы ұрпақтары, көшпелі тайпалардың билеушілері  тұрды. Әбілхайыр билік еткен  кезде халық өзара қырқыс пен  соғыстан шаршады. 30 жж. ол Тобыл бойында  Шайбани ұрпағы Махмұт Қожаханды  талқандады. Сыр бойындағы далада Жошы әулетінің Махмұтханы мен Ахметханын(Тоқа Темір тұқымы) жеңді. 1446 жылы Әбілхайыр  Темір ұрпақтары мен Ақ Орда хандары  ұрпақтарынан Сыр бойы мен Қаратау  баурайындағы - Сығанақ, Созақ, Аққорған, Өзгент, Аркүк сияқты қалаларды басып  алады. 1457 ж. Үз-Темір тайшы бастапан ойраттардан (жайылым жер іздеген) Түркістан өңірінде жеңіліп қалды. Масқара ауыр шарт жасасып, ойраттар Шу арқылы өз жерлеріне кетті. Ал Әбілхайыр  өз ұлысында, қатал тәртіп шараларын  орнатуға кіріседі. Бұл халық бұқарасының  оған деге өшпенділігін күшейтті. Нәтижесінде  халықтың жартысы Шығыс Дешті  Қыпшақтан Түркістан алқаптарына  және Қаратау бөктерлерінен Жетісудың  батыс өңіріне көшіп барулары еді. Оны Жәнібек пен Керей  басқарды. 

 

Дешті Қыпшақ пен Жетісудағы көшпелі бұқара феодалдық қанаудың күшеюіне, соғыстарға наразылық ретінде , хандар мен феодалдардың қол астынан  көшіп кетіп, қоныс аударды. Сөйтіп, 15 ғ. 50-70 жж, яғни 1459ж. Әбілхайыр хандығынан Жетісудың батысына Есенбұға хан  иелігіне Шу мен Талас өзендерінің  жазықтығына көшіп келді. Олардың  қоныс аударуының бір себебі, оларды Шыңғыс әулетінен шыққан Керей хан  мен Жәнібек ханның жаңа қалыптасып келе жатқан қазақ халқының дербес мемлекетін құру, оның тәуелсіз саяси  және экономикалық дамуын қамтамасыз ету жолындағы қадамы мен қызметі  өз ықпалын тигізді. Жетісу рулар  мен тайпалар мемлекет бірлестігінің  орталыпына айналды. Олардың саны 200 мың адамға жетті. Моголстан ханы Есенбұға өзінің солтүстік шекарасын  қорғату үшін, сондай-ақ өзінің бауыры Тимурид Абу Саид қолдап отырған  Жүністің шабуынан батыс шекарасын  қорғату үшін пайдаланғысы келді. Жәнібек  қазақ хандығының тұңғыш шаңырағын  көтерген Барақ ханның ұлы, ал Керей  оның ағасы Болат ханның баласы . Барақтан басталатын қазақтың дербес мемлекеттігі жолындағы күресті  оның туған ұлы мен немересінің  жалғастыруы табиғи құбылыс. Мырза Мұхамед хайдар Дулати Қазақ хандығының құрылған уақытын хижраның 870 жылына (1465-1466 жж.) жатқызады.

Қазақтың алғашқы ханы болып Керей жарияланды (1458-1473 жж.). Одан кейін қазақ ханы болып Жәнібек  сайланды (1473-1480 жж.). Бұлардың тұсында  Жетісу халқы, 1462 жылы Моғолстан ханы Есенбұға өлгеннен кейін ондағы тартыстың  күшеюіне байланысты, өзара ынтымақтықты нығайтуға үлес қосты. Әбілхайыр  хандығынан көшіп келушілер Жәнібек  пен Керейдің қазақ хандығын күшейте  түсті. Едәуір әскери күш жинапан  және Жетісуда берік қорғанысы бар  Жәнібек пен Керей , Жошы әулетінен  шыққан сұлтандардың Шығыс Дешті  Қыпшақты билеу жолындағы күресіне қосылды. Бұл күрес 1468 ж. Әбілхайыр  өлгеннен кейін қайтадан өршіді. Қазақ  хандарының басты жаулары Әбілхайырдың мұрагерлері- оның ұлы Шайх -хайдар мен немерелері Мұхамед Шайбани  мен Махмұд сұлтан болды. 

 

Сыр өңірі мен Қаратау - қазақ хандарының Батыс Жетісудағы иеліктеріне ең жақын болды. Жәнібек  пен Керей хандар сауда-экономикалық байланыстардың маңызды орталықтары  және күшті бекініс болатын Сыр  бойындағы қалаларға өз құқықтарын орнатуға тырысты. Сондай-ақ Сырдың төменгі  және орталық сағаларының жерлері  қазақтың көшпелі тайпалары үшін қысқы жайылым да еді. 

 

70-жылдары Сауран, Созақ  түбінде, үлкен шайқастар болды.  Асыны (Түркістанды), Сығанақты біресе  қазақ хандары, біресе Мұхамед  Шайбани басып алып отырды. Осындай  шайқастардың бірінде көрнекті  қолбасшы Керейдің ұлы Мұрындық  болды. Ол 1480 жылдан бастап хан  болды. Соның нәтижесінде 15 ғ. 70-ж-да қазақ хандығының шекарасы  кеңейе берді. Оңтүстік қазақстан  қалалары үшін Шайбани әулетімен  арадағы соғыстар Жәнібек ханнан  кейін қазақ хандығын билеген  Бұрындық хан (1480-1511 жж.) тұсында  да толастамады. Батыс Жетісудағы  иеліктеріне оңтүстіктегі өздеріне  қараған қалаларға (Созақ, Сығанақ,  Сауран) сүйене отырып, алғашқы қазақ  хандары Дешті Қыпшақтағы өкімет  билігіне талаптанушы барлық  хандарды жеңіп, өз иеліктерін  ұлғайтты. Дешті Қыпшақта қазақ  хандары билігінің орнығуы, Мұхаммед  Шайбаниды Дешті Қыпшақтағы тайпалардың  кейбір бөлігін соңына ертіп  Мәуереннахрға кетуге мәжбүр  етті. Мұнда ол Темір әулеті  арасындағы өзара тартысты пайдалана  отырып, өкімет билігін басып  алды. 

 

Сонымен қазақ хандығының құрылуына ұйтқы болған себептер - саяси және этникалық процестер  болды. Оның басты этапы - Керей мен  Жәнібектің қол астындағылармен  бірге көшпелі өзбектердің басшысы  Әбілхайырдан кетіп, Моғолстанның батысына қоныс аударуы. Мұндағы маңызды  оқиға - Керей мен Жәнібекті жақтаушылардың өзбек-қазақтар, кейін тек қазақтар деп аталуы. Әбілхайырдың өлімінен кейін Керей мен Жәнібектің Өзбек  ұлысына келіп, үкімет билігін басып  алуы. Жаңа мемлекеттік бірлестік  Қазақстан атана бастады. 

 

16-17 ғғ. қазақ хандығы нығайып,  оның шекарасы едәуір ұлғая  түсті. Өз тұсында "жерді  біріктіру" процесін жедел  жүзеге асырып, көзге түскен хандардың  бірі Жәнібектің ұлы Қасым.. Қасым  ханның (1511-1523 жж.) тұсында қазақ хандығының  саяси және экономикалық жағдайы  нығая түсті. Ол билік құрған  жылдары қазақ халқының қазіргі  мекен тұрағы қалыптасты.Бірсыпыра  қалалар қосылды, солтүстікте  Қасым ханның қол астындағы  қазақтардың жайлауы Ұлытаудан  асты. Оңтүстік-шығыста оған Жетісудың  көп бөлігі (Шу, Талас, Қаратал,  Іле өлкелері) қарады. Қасым ханның  тұсында Орта Азия, Еділ бойы, Сібірмен сауда және елшілік  байланыс жасалды. Орыс мемлекетімен  байланыс болды. Ұлы князь 3 Василий (1505-1533) билік құрған кездегі  Мәскеу мемлекеті еді. Батыс  Еуропа да қазақ хандығын осы  кезде танып білді. "Қасым ханның  қасқа жолы" деген әдет-ғұрып  ережелері негізінде қазақ заңдары  жасалынды. 

 

Қасым өлгеннен кейін бірден байқалды. Өзара қырқыс, таққа талас  басталды. Моғол және өзбек хандарының қазақ билеушілеріне қарсы одағы  қалыптасты. Өзара тартыс кезінде  Қасым ханның ұлы және мұрагері Мамаш  қаза тапты. Қасым ханның немере інісі  Таһир (1523-1532) хан болды. Оның айырықша елшілік әне әскери қабілеті болмады. Маңғыт және Монғол хандарымен әскери қақтығыстар басталды. Бұл соғыстар қазақтар үшін сәтті болмады. Қазақ  хандығы оңтүстіктегі және солтүстік-батыстағы  жерінің бір бөлігінен айрылып, оның ықпалы тек Жетісуда сақталып қалды. ТаҺир ханның інісі Бұйдаштың (1533-1534) тұсында да феодалдық қырқысулар мен соғыстар тоқталған жоқ. 

 

16 ғ. 2 ж. әлсіреген хандықты  біріктіруде Қасым ханның баласы  Ақназар (1538-1580 жж.) өз үлесін қосты.  Ноғай Ордасындағы алауыздықты  сәтті пайдаланған ол, Жайық өзенінің  сол жағындағы жерді қосып  алды. Оның тұсында Жетісу мен  Тянь-Шаньды басып алуды көздеген  Моғол ханы Абд- Рашидке қарсы  ұтымды күрес жүргізілді. Ақназар  өзара тартыста өзбек ханы  Абдулланы қолдау арқылы Сыр  бойындағы қалаларды (Сауран, Түркістан)  өзіне бағындырды. Оның Абдулламен  байланысынан қорыққан Ташкенттің  ұлыстық әміршісі Баба сұлтан  жансыздары арқылы Ақназарды  у беріп өлтірді. Ақназардың  мұрагері Жәдіктің баласы және  Жәнібек ханның немересі қартайған  Шығай (1580-1582) болды. Ол өзінің  баласы Тәуекелмен (1586-1598 хан болған) бірге Баба сұлтанға қарсы  күресінде Бұқар ханы Абдоллаға  келді. Абдолла Шығайға ходжент  қаласын сыйға тартып онымен  қосылып Баба сұлтанға қарсы  Ұлытау жорығына шығады. Осы жорықта  Шығай қайтыс болады. Қазақ хандығының  иелігі енді Тәуекелге көшеді.  

 

Тәуекел хан Орта Азияның  сауда орталықтарына шығу үшін күресті. 1583 жылы ол бұрынырақ Бұқарамен жасалған шартты бұзып, Сыр бойындағы қалаларды  алып, Ташкент, Андижан, Акси, Самарқанд  сияқты қалаларды қазақ хандығына  қаратты. Бұқара қаласын қоршауға алған  кезде Тәуекел хан жараланып  қаза болды. Одан соң хандыққа Есім хан Шығайұлы (1598-1628) билік етті. Ол 1598 жылы Бұқарамен бітім шартын жасасты, шарт бойынша өзбектер бұрын тартып алған Сыр бойы қалалар мен  Ташкент қазақ хандығына бекітіп  берілді. Сөйтіп, Сыр бойындағы қалалар үшін, Оңтүстік Қазақстанның жерін кеңейту үшін бір жарым ғасырға созылған күрес біраз бәсеңдеді. 

 

Есім хан елді жуасытып бағындыру саясатын жүргізді. МСондықтан ол қанға қан, құн төлеу, барымта  алу, құлды сату, зекет, ұшыр жинау, айып салу және т.б. уағыздады. Халық Есім хан заңдарын "Есім хан салған ескі жол» деп атады. 16 ғасырда қазақ  хандығы солтүстікте құрылған Сібір  хандығымен (орталыпы Түмен) шектесті. 1563 жылы Шайбани әулеті мен Тайбұғы  руы арасындағы ұзақ жылдар бойы жүргізілген  күрестен кейін Сібір хандығы  Шайбани әулеті Көшім ханның қолына көшті. Сібір хандығының халқы түркі  тілдес қырық рудан құрылған және угар тайпаларының жиынтығынан тұрды. Хандықтың негізгі халқы түркі  тілдес "Сібір татарлары" деген  атпен белгілі болды. Сібір хандығы  Қазақстанмен саяси және сауда байланысын жасап тұрды. 1552 ж. Ресей Қазан  қаласын жаулап алғаннан кейін, ол Сібір  хандығымен көрші болып шықты. 1581 ж. Ермактың сібірге жорығы басталды. Көшім хан жеңілгенмен, Ермак  жеңісті баянды ете алмады, ол 1584 ж,. қаза тапты. Бірақ Сібір хандығы  да көтерілмеді. Сөйтіп ол 1598 жылы Ресей  құрамына енді. 

 

17 ғ. 2 ж. Қазақ хандығының  жағдайы нашарлады. Өзара қырқысты  пайдаланған жоңғарлар Жетісудың  бір бөлігін басып алып осы  аймақта көшіп жүрген қазақтар  мен қырғыздарды бағындырды. Бұқара  әскерлері Ташкентті алып, қазақтарды  ығыстыра бастапан кезде, қазақ  хандарының бірі Жәңгір Бұқар  әміршісін жоңғарларға қарсы  күресу үшін әскери одақ жасауға  көндірді. Жәңгір жоңғарларға қарсы  жорықта 1652 ж. қаза тапты. 17 ғ. 90-ж-да  жоңғарлардың қазақ жеріне шабуылы  бәсеңдеді. Бұл кезде қазақ  хандығының нығаюы, қырғыздар мен  қазақтар арасындағы одақ және  оған қарақалпақтардың қосылуы  күшті жүрді. 1680 ж. Жәңгірдің баласы  Тәуке (1680-1718) хан болды. Оның  тұсында "Жеті жарғы" деген заңдар жинағы құрастырылды. Жеті жарғы көшпелілердің ел билеу заңы болып табылады. 

 

Феодалдық салт көптеген салық  түрін енгізді. Малшыдан зекет, егіншіден  ұшыр жиналды. Ең жоғары басқарушы хандар болды. Олар тек Шыңғыс тұқымынан  шықты. Феодалдық шартты жер иеленушілік, жерге меншіктің тұрақты түрлері, әсіресе Қазақстанның оңтүстік аудандарында, Сыр бойындағы қалалар аймағында  қалыптасты. Олардың сойырғал, иқта, милк, вакуф сияқты түрлері болды. Ханнан тархандық құқық алып, сыйлық жерді иеленушілер онда тұратын  егіншілерден, қолөнершілерден өз пайдасына  салық жинады. Қазақ қоғамын әлеуметтік-таптық топтарға бөлу негізіне әл-ауқаттылық жағдайынан гөрі, әлеуметтік шығу тегі негізге алынды. Жоғары аристократтық  топ ақсүйектерге Шыңғыс әулеттері  хандар, сұлтандар, оғландар төрелер, қожалар  жатты. Ал басқа халық әл-ауқатына қарамастан қара сүйекке жатқызылды.