Мемлекеттің монетарлы саясатының түрлері, құрылымы және мақсаттары

II. Мемлекеттің монетарлы саясатының түрлері, құрылымы және мақсаттары.

Нарық жағдайында банк жүйесі екі деңгейде болады: Орталық  Банк (эмиссиялық) және коммерциялық (депозиттік) банк. Коммерциялық банктердің негізгі функциясы несие беру және салымдарды өсіру. Осындай шаралардың нәтижесінде коммерциялық банктер ақша ұсынысын кеңейтеді. Банк жүйесі құнды қағаздарды алып – сатумен де айналысады.

Орталық банк ұлттық валютаны айналымға шығарады, мелекеттің алтын резервтерін сақтайды, коммерциялық банктердің міндетті резервтері банктер арасындағы шот айыру ретінде пайдаланылады. Орталық банк халықаралық ақша нарығында сатушы және сатып алушы қызметін орындайды және шет мемлекеттердің және банктерінің істерін үйлестіреді. Барлық мемлекеттерде орталық банк ақша несие саясатын қалыптастырады және жүзеге асырады, коммерциялық банктердің іс-әрекетін қадағалайды және ұйымдастырады. Орталық банк пен коммерциялық банк операцияларының және банктен тыс секторлардың шешімдері нәтижесінде экономикадағы ақша ұсынысының өзгеруіне ықпал тигізеді.

Орталық банк ақша ұсынысын ақша базасына және мультиликаторға  әсер ету арқылы қалағалайды. Ақша ұсынысының нақты көлемі коммерциялық банк операцияларының нәтижесінде несиені қабылдау және беру арқылы құрылады.

Қазақстан Ұлттық банкі мемлекеттік ақша-несие  саясатын анықтайтын және жүзеге асыратын орган болып табылады. Қазақстан Ұлттық банкі ақша-несие саясатынан басты мақсаты: ұлттық валютаның тұрақтылығын, яғни оның төлем қабілеттілігі мен басқа шетел валюталарына қатысты тұрақтылығын қамтамасыз етуді көздеді.

Ақша-несие-бұл  айналыстағы ақша жиынын, несие көлемін, сыйақы мөлшерлемесін өзгертуге, жалпы  банк жүйесінің қызметін реттеуге бағытталған шаралар жиынтығы.Ақша-несие саясатының макроэкономикалық деңгейдегі субьектісі-Ұлттық банк болып табылады. Ал ақша-несие саясатының Ұлттық банк тарапынан реттеу обьектілерінің экономикадағы қолма-қол және қолма-қол ақшасыз жиынының жиынтығы жатады.

Шаруашылық жағдайына  байланысты ақша-несие саясатының екі  типі болады:

1. рекстрикциялық ақша-несие саясаты;
2. экспанциялық ақша-несие саясаты.

Рекстрикциялық  ақша-несие саясаты – екінші деңгейлі банктердің несиелік операциялар көлемін шектеуге және қатаң шарт белгілеуге, сондай-ақ сыйақы мөлшерлемесінің деңгейін арттыруға бағытталған шаралар жиынтығы.

Экспанциялық  ақша-несие саясаты – несие  беру көлемін кенейтумен, айналымдағы  ақша жиынының өсуіне бақылаудың әлсіздігімен және сыйақы мөлшерлемесінің төмендеуіне  байланысты сипатталады. Соңғы дылдардағы ақша-несие саясатының басты көзлеген бағыты: инфляцияны төмендету және теңгенің тұрақтылығын қамтамасыз ету.

Ақша саясатының құралдарын төмендегідей топтастыруға болады:

Ақырғы мақсат:

а)экономиканың өсуі;

ә)толық жұмысбастылық;

б)бағаны тұрақтандыру;

в)төлем балансын тұрақтандыру.

Ақырғы мақсат:

а)ақша жиыны;

ә)пайыз мөлшерлемесі;

б)айырбас курсы.

Құралдары:

а)несие берудің  лимиті,пайыз мөлшерлемесін тікелей  реттеу;

ә)міндетті резервтер  нормасының өзгеруі;

б)есептеу мөлшерлемесінің  өзгересі;

в)ашық нарықтағы  операциялар.

Тікелей (а) және жанама (ә,б,в) құралдарының арасанда айырмашылықтар бар.Жанама құралдарды тиімді пайдалану  ақша нарығының дамуымен тығыз байланысты.Нарықтық экономикада әсіресе алғашқы  өзгерестер кезеңінде, тікелей және жанама құралдар пайдаланылады,соңғылары  алғашқыларын ығыстырады.

Соңғы мақсатар жалпы экономикалық саясаттың, сонымен  қатар қазыналық, валюталық, сыртқы сауда, құрылымдық және басқа да саясатарды ескере отырып, несие-ақша саясаты жоғарыда аталған саясаттардың бір бағыты ретінде қарастырылады.

Аралық мақсаттар  жағдайда тікелей орталық банктің  жанама құралдары арқылы жүзеге асырылады.

Бұл мақсатарға жетуде Ұлттық банк ақша-несие саясатын жүргізуде. Нысанаға алатын ақша базасы келесідей ақша-несие  саясатының негізгі құралдарының көмегімен реттеледі:

-қайта қаржыландыру  мөлшерлемесі:ресми мүдделендіру  мөлшерлемесі деңгейін белгілеу;

-ҚҰБ-те жинақталатын  ең төменгі міндетті резервтер  нормасын белгілеу, оның ішінде  сырттан тартылған қаражаттарды  мерзіміне, көлеміне және түрлеріне  байланысты жіктеу;

-мемлекеттің  бағалы қағаздарын сатып алу  және сату бойынша ақша нарығындағы  операцияларды жүргізу;

-банктерге және  үкіметке несие беру;

-валюталық нарықтағы  басқыншылық;

-кейбір жағдайларда  несиелік операциялардың жекеленген  түрлерінің деңгейі мен көлеміне  тікелей саңдық шектеулер еңгізу;

-ресми есепке  алу(дисконттық ) мөлшерлемесі. 

ҚҰБ өзі жүргізетін операциялар бойынша ресми қайта  қаржыландыру мөлшерлемесін,сол сияқты басқа мүдделендіру мөлшерлемесін  белгілейді.Ресми қайта қаржыландыру мөлшерлемесін ақша нарығының жалпы  жағдайына несие бойынша сұраныс  пен ұсынысқа,инфляция деңгейіне  байланысты белгілейді.ҚҰБ мүдделендіру мөлшерлемесі саясатын мемлекеттік ақша-несие саясаты жүзеге асыратын аумақтағы нарықтың мүдделендіру мөлшерлемесіне әрекет ету үшін пайдаланылады.

ҚҰБ пайыз саясатының басты мақсаты – айналыстағы  теңге деңгейін көтере отырып, несиеге  деген сұранысты азайту, соның  нәтижесінде ақша жиыны және инфляцияның  өсуін төмендетуді қамтамасыз ету  болып табылады. Жоғары пайыз мөлшерлемесі,шын  мәнінде пайыз үшін төлемдер өз кезегінде  шығынның көлемін құрайды.Демек, жаңа пайыз саясаты алдағы уақытта  немесе белгілі бір уақыт аралығында өзінің нәтижелеріне қол жеткізуге  тиіс.

Қазақстандағы инфляциямен күресудің тағы да бір  маңызды фаеторы – шетел валютасына деген артық сұранысты төмендету  болып табылады.Өткенге оралатын болсақ, теңгені енгізгеннен кейінгі  жарты жылдай уақыт ішінде, валюталардың бағамдық айырмасы есебінен алыпсатарлық табысқа қол жеткізу мүмкіндігінің  салдарынан банктің қысқа мерзімді капиталдары несиелік нарықтан валюталық  нарыққа ауысып кетті.Теңгенің айырбас  бағамы анықталатын сыртқы көрінісі мен сыртқы құны арасындағы шекті қатынастың бұзылуы ұлттық валютаның тұрақсыздығын одан сайын арттыра түсті.

Ұлттық банктің  мүдделендіру мөлшерлемесі ақша нарығындағы  қаржылық операциялардың барлық түрлеріне  пайыз мөлшерлемесінің белгілеу базасы ретінде қызмет етеді.Қайта  қаржыландыру мөлшерлемесінің шамасы ақшалай қаражаттарға деген сұранысқа  және инфляция деңгейіне байланысты келеді. Ұлттық банк мүдделендіру мөлшерін реттеу арқылы республикамыздағы ақша жиынының шамасына әсер етеді және несиеге деген сұранысты аттыруға немесе қысқартуға мүмкіндік жасайды.Ресми пайыз мөлшерлемесінің деңгейі екінші деңгейдегі банктер үшін, Ұлттық банк саясатының ақша жиынына бақылау жасау шегіндегі негізгі бағыттарын сипаттайтын басты бір көрсеткішті білдіреді.

Ұлттық банктің  ресми пайыздары, оның тікелей бақылауына жатпайтын несиелік ресурстар нарығының  шартына сай банктер дербес белгілейтін  нарықтық пайыз мөлшерлемесіне жанама түрде ықпал етеді.Соның негізінде  сұраныс пен ұсынысқа байланысты саудада белгіленетін Ұлттық банктің  қысқа мерзімді шоттары бойынша, банкаралық несиелер және мемлекеттік қысқа мерзімді несиелер бойынша пайыз мөлшерлемелері жыл бойына Ұлттық банктің мүдделендіру мөлшерлемесінің өзгеруіне байланысты төмендеп отырған. Пайыздың нақты бейнелері,өз кезегінде инвестициялау үшін әлеуметтік ресурс болып табылатын депозиттердің несиелік мекемелерге ағылуын арттыра түсті.

Коммерциялық банктер Орталық банкке пайыз мөлшерлемесі есептелмейтін салым ретінде ақшаны сақтайды.Бұл депозиттегі ақшаларының белгілі бір бөлігі, мұны міндетті резервтер деп атайды.

Міндетті резервтердің нормасы депозиттің көлемімен белгілі  бір пайыз мөлшерлемесі арқылы тағайындалады.Олар салымның түрлеріне байланысты бөлінеді. Мысалы,жедел салым талап етілген  салымнан төмен болады.

Банктер артық  резервтерді сақтайды – бұл міндетті резервтердің артық сомасы өтімді құралдарға сұраныс өсетін төтенше жағдайларда  пайдаланылады.

Ақша нарығындағы  тепе-теңдікті қамтамасыз етуде, банктерге  берілетін несие көлемін реттеуде және олардың міндеттемелері бойынша  төлемсіздікті төмендетуде, сол  сияқты банктің салым иелері аен  акционерлерінің мүдделерін қорғау мақсатында Ұлттық банк ең төменгі  резервтік талаптар механизмін қолданады.

Резервтік талаптар, ашық нарықтағы операциялар және пайыз саясатымен қатар коммерциялық банктерді жанама ақшалай-несиелік реттеудің негізгі құралдарының біріне жатады. Қазақстан банк жүйесінің бүгінгі даму жағдайында резервтік коммерциялық банктердің депозиттерін сақтандыру қызметін, екінші жағынан, экономикадағы ақшалай мультипликатор үрдісін реттеу қызметтерін атқарады.

Ақша-несие саясатының бұл құралы 1993 жылы 1 қаңтарда енгізілген “ҚР коммерциялық, кооперативтік және жеке банктердің қызметін реттеу туралы ” нұсқауға сәйкес, міндетті резерв нормативі 18-20% мөлшерінде бекітілген болатын.Қазіргі уақытта ол төменлеп,10,5%-ды құрайды. Банктер резервтерінің артық болуы,яғни Ұлттық банктегі корреспонденттік шоттардағы қаражаттардың өсуіне байланысты резервтік талаптар шамасын төмендетіп қана қоймай, сол сияқты резервтеудің баламалы  тәртібіне өтуге,яғни бұл банктердің нормативтерін орындау барысында корреспонденттік шоттағы қаражаттар сомасын ең төменгі резервтер мөлшерінен төмен болмауын сақтап отыруға тиістілігін білдіреді.

Әлемдік тәжірибеде міндетті резервтердің өте жоғары деңгейде болуы, банк жүйесінің қаржы делдалы  ретіндегі тиімділігін нашарлатып, ал ең төменгі резервтер нормасының артуы несиелік ресурстардың экономикаға  құйылуына тосқауыл болатындығын көрсетеді.

АҚШ пен Германияда міндетті резервтік нормалар біршама  жоғары деңгейде бекітілген. АҚШ-та міндетті резервтер банктер санатына, депозиттердің  шамасы мен түрлеріне байланысты болып келеді. Міндетті резервтер  федералдық резервтік банктердің пайызсыз депозиттік шоттарында сақталады және резервтердің артық мөлшері федералды резервтік банктердің АҚШ ақша нарығында маңызды үрдістерге байланысты операциялардың басты бір көзін құрайды.Заңмен бекітілген резервтер коммерциялық банктердің несиелеу қабілеті әсер ететін федералды резервтік банктік жүйенің басқару кеңесінің басты құралы болып табылады.Резервтердің басты мақсаты банк несиесінің артықшылығынан немесе жеткіліксіздігінен тұрады.Дәл осылай, жанама жолмен коммерциялық банктердің несиесіне жасалатын бақылау құралы және экономиканы тұрақтандыру барысында бұл резервтер салым иелерінің мүдделерін қорғау құралы болып табылады.

Федералды резервтік  жүйе экономикалық құлдырау кезеңінде  міндетті резервтердің іскетлік белсенділігін  арттыру және ынталандыру үшін міндетті резервтің деңгейін жиі қысқартып  отырған.Ұлттық банк екінші деңгейдегі банктер үшін, олардың нормативтерді  орындауына байланысты ең төменгі резервтік  талаптарды орындау барысында банктерге  келесідей екі тәсілді қолданады:

1)міндетті резервтер;

2)резервтеудің  баламалы тәртібі.

Орталық банк неғұрлым міндетті резервтердің нормасын жоғары тағайындаған сайын, коммерциялық банктердің операцияларды жүзеге асыруға пайдаланылатын қаражаты аз болады. Резерв нормасының  өсуі ақша мультипликаторын төмендетіп, ақша жиынының азаюына алып келеді. Сонымен Орталық банк міндетті резерв нормасын өзгерте отырып, ақша ұсынысының динамикасына әсер етеді.

Практикада міндетті резервтер нормасы қайта қаржыландыруға сирек түседі, өйткені ондай жұмыстар өте күрделі, ал бұл құралдың күші мультипликатор арқылы жүргізгенде  үлкен болады.

Ақша-несие саясаты  арқылы реттеудің бірі есеп мөлшерлемесін  өзгерту.Мұндай тіркеу мөлшерлемесін  пайдаланатын орталық банк коммерцмялық банктерге несие береді. Егерде есеп мөлшерлемесі өсетін болса, онда Орталық  банктің қарыз беру операциялары азаяды және коммерциялық банктер қымбат несие алғаннан соң, қарыз пайыз мөлшерлемесіе өсіреді.