Автор: Пользователь скрыл имя, 27 Февраля 2013 в 20:49, доклад
Ауыл шаруашылығы -Қазақстан экономикасының негізгі салаларының бірі болып табылады. Саланы реттеудегі басты рөлді мемлекет атқарады. Қазіргі таңда аталмыш саладағы негізгі заңнамалық акті ҚР «АӨК және ауылдық аумақтарды дамытуды мемлекеттік реттеу туралы» заңы болып отыр. Аталған заң елдің аграрлық секторын мемлекеттік реттеуді жүзеге асырудың құқықтық және экономикалық негіздерін анықтайды.
{
Ауыл шаруашылығы
Орындағандар: Ерпанова Мадина
Иманбекова Ұлжан
Мусаева Мадина
Сарчекен Нариман
Дамыған мемлекеттерде 5, 10-15, 20-30 жылдарға арналған қысқа, орта және ұзақ мерзімді ауыл шаруашылығын механикаландыру бойынша тұжырымдама немесе техникалық саясат қабылданады. Қазақстанда ауыл шаруашылығы машиналарын жасау өндірісінің дамуына ықпал ететін ішкі және сыртқы әсерлер:Қазақстанда нақты ауыл шаруашылығы техникасын жасау және оны сату жүйесі қалыптаспаған, тұтынушылар өзімізде дайындалған техника және қосалқы бөлшектермен бар-жоғы 1 пайызға қамтамасыз етілген. Бұл жағдайдан шығу үшін ауыл шаруашылық өнімдерін сатудың кепілдікті баға механизмін реттеу және ауыл шаруашылығында қайта өңдеу салаларын дамыту өте-мөте қажет. Бүгінгі күні ауылшаруашылық машиналарын кім жасайды, кім құрастырады, қай зауытта жасап шығарылады, оны сынақтан кім өткізеді, кім тұтынушыларға жеткізіп береді, кім техникалық сервис қызметін көрсетеді деген өзекті сұрақтардың бірде-біріне толық жауап жоқ. Тиімді үйлестіру ұйымының жоқтығынан бұл сала құлдырау жағдайында тұр.
Әлемде ауыл шаруашылығы техникаларын жасап шығаратын 5 мыңға жуық фирмалар және кәсіпорындар бар. Бүгінгі күнде республикамызда 100-ден аса шетел фирмаларының әртүрлі ауыл шаруашылық техникалары пайдаланылуда. Тек, астық жинайтын комбайндардың 50-ден аса модификациялары кеңінен пайдаланылуда, олар – 15-тен астам фирмалардың өнімдері. Егер әрбір фирманың өзіндік техникалық құпиялары – «ноу-хауы» барын есепке алсақ, ол техникаларға сервис қызметін көрсету, қосалқы бөлшектер мен жағармайды жеткізіп беру, мамандар дайындау, инженерлік-техникалық қызметті ұйымдастыру қосымша мәселелер тудырады.